+32 477 30 66 99 ilse@kantel.be
Kalm blijven in tijden van crisis: zo doe je dat

Kalm blijven in tijden van crisis: zo doe je dat

door | mei 2, 2020 | Maatschappelijk kantelpunt, Persoonlijk kantelpunt

https://www.kantel.be/2020/05/kalm-blijven-in-tijden-van-crisis-video/

Kalm blijven in tijden van crisis: zo doe je dat

Maatschappelijke crisissen hebben zo hun eigen dynamiek en gevolgen:

  • het corona-virus maakt in 2020 de fragiliteit van ons leven zo 'tastbaar' dat we ons massaal existentiële vragen stellen
  • eerder hadden we al 9/11, terreuraanslagen en bankencrisissen met een gelijkaardige impact
  • en wat de impact van de klimaatverandering zal zijn, kunnen we vandaag zelfs nog niet bevatten

Deze maatschappelijke kantelpunten zorgen voor behoorlijk wat onzekerheid waardoor je als individu de grond onder je voeten kan voelen wegzakken.

Daarom is kalm blijven in tijden van crisis broodnodig.

Om je daarbij te helpen, bundelde ik een paar lifechanging inzichten in een video aan het einde van dit artikel.

Maar eerst vertel ik je wat meer over de werking van ons stressbrein. Want zelfkennis is het begin van alle wijsheid...

Onzekerheid is de vijand van controle

Als jij het gewend bent om je leven 'onder controle' te hebben, is onzekerheid allesbehalve welkom. Onzekerheid knaagt aan mensen. Zeker als ze langere tijd aanhoudt.

Toch heb jij daar zelf ook vat op: emoties als angst, verdriet en boosheid ontstaan vooral door de zorgen die wij ons maken OVER een toekomst die we ons nog niet kunnen voorstellen.

De verhalen die jij jezelf vertelt over hoe moeilijk jouw mogelijke toekomst zou kunnen worden, triggeren namelijk jouw stressbrein, niet zelden meer dan de omstandigheden dat zelf doen...

Die verhalen over jouw verwachtingen voor de toekomst kritisch onderzoeken en bevragen, kan je dus helpen om kalm te blijven in tijden van crisis.

Stressresponsen

Tijdens een crisis schiet ons oeroude reptielenbrein in actie met de volgende VVV-reacties:

Vechten - FIGHT

Vechten doen wij vandaag zelden 'van mens tot mens, met blote vuisten', maar we doen het des te meer met woorden & destructief gedrag.

Dat komt zo: je ervaart onmacht en je wil geen onmacht voelen.

Je verzet je du tegen 'de situatie zoals die is', of je verzet je tegen 'wat jij voelt onder invloed van de situatie'.

In plaats van je onmacht uit te spreken, maak je verwijten, ga je veroordelen en aanklagen. Of je wordt cynisch of sarcastisch. Je boosheid richt zich naar hoofdzakelijk naar alles en iedereen BUITEN jou, dan hoef je immers niet naar binnen te kijken, daar waar het heel pijn doet...

Je 'gevecht' kan echter ook zelfdestructief zijn: dan keer je je tegen je eigen fysieke integriteit, dan heb je tenminste controle over de pijn die je jezelf toebrengt. 

Vluchten - FLIGHT

Bij vluchtgedrag onttrek jij je aan de situatie die niet goed voelt. Letterlijk: je gaat weg van wat niet goed voelt. Of figuurlijk: dan gedraag je je alsof er geen probleem is, bijvoorbeeld door te minimaliseren of rationaliseren wat je ervaart.

Je kan ook letterlijk je toevlucht zoeken in 'verdovende middelen' om dat wat pijn doet minder te voelen:

  • alcohol
  • hard & soft drugs
  • gokken
  • Netflix of andere binge-watch kanalen
  • koffie, sloten koffie...

maar evengoed:

  • intensief competitief sporten terwijl je geen topsporter bent
  • héél zweverig gedrag vertonen en alle voeling met de realiteit verliezen
  • nog harder gaan werken: 'drukdrukdruk doen' zodat je toch maar niet moet stilstaan bij wat je voelt, bij wat er zich aandient in je leven

Bevriezen - FREEZE

Ook al zeg je tegen jezelf: 'wees kalm, geen paniek, alles komt goed', krijg je toch niets meer gedaan, je lijkt wel verlamd.

Je hoofd voelt wollig, je kan je niet concentreren, voelt je leeg, verloren.

Er komt 'niets deftigs uit je handen', 'niets zinnigs uit je hoofd'. Je kan je hierdoor heel verdrietig voelen, tot zelfs apathisch...

Dat oerbrein van ons - met zijn focus op overleven, voortplanten en daarom veiligheid - is een fantastisch instrument wanneer ons leven daadwerkelijk in gevaar is. Maar helaas bewijst het ons slechte diensten als er geen acuut levensgevaar is en ons brein onze reactie op een stressvolle situatie wel zo 'interpreteert'.

Tijdens een maatschappelijk kantelpunt schiet bovendien niet alleen JOUW reptielenbrein in actie, maar gebeurt dat bij ALLE betrokkenen, waardoor de effecten nog versterkt worden.

Je bewust zijn van je eigen patronen wordt dan nog belangrijker, wil je helder kunnen blijven denken en niet ten prooi vallen aan massapsychose of conspirituality.

Bewustzijn, helder denken en creativiteit als sleutel

 

In tijden van crisis wil je net toegang krijgen tot dat ander deel van je brein, daar waar je bewustzijn huist. Want dat bewustzijn brengt soelaas in de vorm van relativering, reflectievermogen, denkvermogen en creativiteit. 

Dankzij die creativiteit kunnen wij veerkrachtig omgaan met de stormen die het leven nu eenmaal op ons pad brengt...

Wie erin slaagt de kracht van zijn bewustzijn aan te boren, voelt zich geen weerloos slachtoffer meer: je neemt de regie over je eigen leven - je werk, je relaties, je gezondheid, je inkomen, je persoonlijke groei - dan BEWUST ZELF in handen.

Want je mag dan niet altijd impact hebben op WAT er gebeurt in je leven, je hebt wél impact op hoe jij ermee omgaat.

Geniet van de video!

Als je hem leuk vindt, geef hem een 'duim op' op YouTube...

In between jobs: tips

In between jobs: tips

door | okt 3, 2019 | Persoonlijk kantelpunt, Professioneel kantelpunt, Werkgenegenheid

in between jobs: pijnlijk...

Weinig begrip

In tegenstelling tot de topsport - waarin iedereen erkent dat 'op de bank zitten' niet fijn is, - kan je in de rest van onze maatschappij helaas op weinig begrip rekenen als jij je in een 'in between'-situatie bevindt. Het maakt daarbij niet eens uit of het jouw bewuste keuze is, dan wel je gedwongen werd door externe omstandigheden:

  • Twijfel je over je statuut? Twijfel je over in je job blijven of vertrekken? Schuurt dat behoorlijk?
  • Zit je te wachten op antwoorden uit 'de arbeidsmarkt' en voelt dat als wachten op Godot?
  • Wil je wel werken, maar lukt het niet, om gezondheidsredenen, of omdat je geen passend werk vindt?

Allemaal vervelende 'in between'-periodes waarin we ons op termijn nog maar een schaduw van onszelf voelen. 'In between'-periodes hakken namelijk behoorlijk zwaar in op ons ego, op het construct dat we vormen over wie we zijn en hoe we bijdragen. Of momenteel NIET bijdragen...

Zeker, in het begin van zo'n periode zijn er nog sympathiebetuigingen. Maar zodra het langer duurt dan gepland - alsof je zoiets kan plannen - begint er al snel iets van onbegrip te sluipen in de commentaren. 'Ben jij nu nog niet terug aan de slag?' klinkt het dan, zowel binnen als buiten jezelf. 

Echt wat onze innerlijke criticus op dat moment nodig heeft!

TIPS van een ervaren loopbaanbegeleider

Speciaal voor jou deel ik hier enkele tips om die lastige in between-tijd te overbruggen. Doe er je voordeel mee. 

Vertraag

  • Aanvaard deze tijdelijke break in je beroepsactief leven, in plaats van jezelf ertegen te verzetten: wat je accepteert, transformeert namelijk
  • Denk het om: nu heb je wél tijd, een nog schaarser goed dan geld! Als je twijfelt aan de juistheid van die uitspraak, loop 'ns binnen in een ziekenhuis, of lees de overlijdensberichten in de krant
  • Vertraag: ga lange wandelingen maken in de natuur, neem vaker je fiets; als je geen firmawagen meer hebt, zal je dat sowieso moeten doen, dus maak van de nood een deugd...
  • Ga lummelen: laat verveling toe en wordt vanuit die verveling opnieuw creatief
  • Leer op een andere manier omgaan met eventuele kritiek die je krijgt, van jezelf of van je omgeving; een goede coach helpt je daarbij en het zou zomaar de beste les uit deze periode in je leven voor je kunnen worden

Kom in actie

  • Ruim je huis eens écht op, verwijder ballast uit je huis én je hoofd
  • Gebruik je tijd om dingen te doen waar je binnen afzienbare tijd opnieuw niet meer aan toe komt en waar je voorheen zo naar snakte
  • Ga boeken lezen in de leeszaal van een bibliotheek: probeer een keer gedichten te lezen of boeken of tijdschriften over onderwerpen die je anders nooit bekijkt; leer opnieuw vanuit verwondering te kijken naar de wereld
  • Ga overdag naar de bioscoop
  • Pik een museum of 3 mee, liefst telkens in een andere stad en gebruik het openbaar vervoer of je fiets om daar te geraken; voel je bezoeker van je eigen land en kijk als toerist naar steden in je eigen land
  • Herneem een oude hobby, of ga iets bijleren dat je al lang wil leren
  • Ga lekkere taart eten in een chique tearoom of ga overdag rustig lunchen op restaurant. Genieten van het leven IS toegestaan, wat je innerlijke criticus - of je omgeving - je daarover ook vertelt
  • Sport overdag, beweeg!
  • Bekijk een hele TV-serie in één keer: daarna zal je wel willen bewegen...
  • Maak een gedrukt foto-album van al die foto's op je smartphone of PC
  • Neem de trein naar een stad die je niet kent en ga daar zomaar wat verdwalen, gewapend met een klein schriftje of je smartphone om onverwachte 'invallen' te noteren
  • Kook gezonde maaltijden en tafel opnieuw gezellig thuis, in plaats van 'op een drafje'
  • Zoek je kinderen - of je ouders - onverwachts op
  • Zorg goed voor jezelf: dat is JOUW enige verantwoordelijkheid op het moment dat je tijdelijk niet beroepsactief bent op een moment dat je dat wel zou kunnen zijn. Door goed voor jezelf te zorgen, zal je sneller en duurzamer opnieuw kunnen deelnemen aan het leven, op een wijze die bij jou past. DAAR worden we met z'n allen beter van.

Kortom

Grijp deze periode aan om bewust in het hier en nu te leven en savoureer de tijd die je in je schoot geworpen krijgt, in plaats van tegen de huidige realiteit te vechten. Tijd is immers het meest kostbare goed van allemaal...

Foto Danielle Macinnes @ Unsplash

Hulp bij nodig?

Bevind jij jezelf in een 'in between'- situatie en kan je wel wat hulp gebruiken? Bezorg mij jouw uitdaging...

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Hoe zit het met jouw zelfvertrouwen?

Hoe zit het met jouw zelfvertrouwen?

door | jun 13, 2019 | Persoonlijk kantelpunt, Professioneel kantelpunt

Hoe zit het met jouw zelfvertrouwen?

ZIJ:

'Dit had ik nooit gedurfd zonder jou Ilse! En weet je wat? Ze hebben MIJ weerhouden, terwijl er kandidaten waren die wél ervaring hadden én die jonger waren dan ik. Ik kan het zelf amper geloven...'

Zij had 'gedurfd' om rond te gaan lopen in de winkel waar ze een nieuwe medewerker zochten, met haar CV in haar handtas. Ze was ernaartoe gegaan zonder een afspraak te maken. 

Op mijn aanraden ging ze  eerst 'voelen', als 'klant', of ze zichzelf daar wel zag werken. Ze maakte een nonchalant praatje met enkele medewerkers en nam de omgeving goed in haar op. 

Toen dat allemaal goed voelde, schraapte ze haar moed bijeen, gaf haar CV af aan een medewerkster met de melding 'jouw job, is wat ik heel graag wil doen, ook al heb ik ervaring in een heel andere sector. Willen jullie mijn kandidatuur toch overwegen?'

Prompt werd ze meegenomen naar de zaakvoerder die een gesprek met haar inplande.

Groot was haar verbazing toen ze 3 dagen later gebeld werd met een jobvoorstel. Formeel solliciteren moest nog amper, want de collega's en de zaakvoerder hadden zich al een beeld van haar gevormd, op basis van haar eerder bezoek, de vragen die ze gesteld had en de moed die ze had getoond...

Verdien ik dit wel?

ZIJ: "Dit liep zo anders dan ik had verwacht Ilse! Moeiteloos bijna...

Op die ene grote stap na dan, mijn stoute schoenen aantrekken en GAAN."

En toen zag ik weer de deuk in haar zelfvertrouwen via de twijfel in haar blik:

ZIJ: 'Verdien ik dit wel, ben ik wel goed genoeg? Hadden andere kandidaten niet meer recht op deze job?'

IK: Wat denk je zelf?

Twijfel jij aan jezelf tijdens je zoektocht naar werk?

Bij het begin van een coachingstraject lees ik die blik wel vaker op het gezicht van mijn klanten. Begrijpelijk, want net omdat je zelfvertrouwen een knauw kreeg, neem je een coach onder de arm. Reken maar dat je zelfvertrouwen toeneemt tijdens het traject dat je aflegt...

Herken jij dit? Blijf dan niet zitten met jouw twijfels of je het wel verdient om gelukkig te zijn, of je wel goed genoeg bent.

Pak die gedachten vast en schrijf ze hieronder neer, ik contacteer je vrijblijvend om verder af te stemmen hoe jij kan groeien naar meer zelfvertrouwen. Zodat jij, in jouw specifieke situatie, de moed vindt om datgene te doen wat je zo graag zou doen maar vandaag nog niet durft. 

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Bewuste levenskeuzes vragen moed

Bewuste levenskeuzes vragen moed

door | mrt 4, 2019 | Persoonlijk kantelpunt

Bewuste levenskeuze maken

Ik was nog jong toen ik een heel bewuste levenskeuze maakte, 13 als ik me goed herinner. Mijn keuze om als vrouw bewust geen kinderen op de wereld te zetten, heb ik echter wel tot mijn 40e moeten verantwoorden. Tegenover mannen en vrouwen, jong en oud, bekenden en onbekenden.
 
Kiezen 'voor het moederschap' geldt blijkbaar als 'pro kinderen' en dus 'pro-mensheid'. Gevolg: de keuze 'pro mensheid' moet 'verdedigd' worden. En de afwijkende keuze 'uitgedaagd'.
 
 
Nu heeft dat 'uitdagen' mij persoonlijk nooit aan het twijfelen gebracht over de juistheid van mijn keuze in mijn leven. Eerder integendeel. Wel was er dat vervelend neveneffect dat ik vaker dan ik het zelf wilde als een voorvechtster voor kinderloosheid werd beschouwd. Een rol die ik helemaal niet ambieer. Ook vandaag niet!
 
 
Waarom ik dan dit artikel deel? Omdat ik me kan voorstellen dat sommige mensen wél bezwijken onder de maatschappelijke druk om kinderen op de wereld te zetten, terwijl ze daar zelf anders over denken. Dit TV-programma over de kinderwens - dat in 2020 op het scherm kwam - bevestigt mijn vermoeden...
 
 
Ik hoop jou bovenal even aan het denken én voelen te zetten over het maken van bewuste levenskeuzes, het maakt niet uit over welk levensdomein. Ook - en vooral - als jouw keuze 'afwijkend' lijkt in de ogen van anderen. Die 'anderen' zouden dat wel eens helemaal anders kunnen zien...
 

Oordelen over afwijkende keuzes

Hoewel ik zelf geen waarde-oordeel uitsprak over wie wél voor kinderen koos, interpreteerden 'moeders' mijn keuze om zelf niet voor het moederschap te kiezen heel vaak als een oordeel over hun keuze voor het moederschap. Met als gevolg dat Ik diende overtuigd te worden van mijn ongelijk.
 
 
Wist ik toen veel dat mijn afwijkende keuze vooral iets triggerde in HEN. Zoals het besef - en de daarmee gepaard gaande angst - zelf minder bewuste keuzes gemaakt te hebben bijvoorbeeld. Als de roze wolk dan uitblijft, kan dat pittig zijn.
 
 
Mijn keuze appelleerde blijkbaar ook aan een overtuiging die heel diep geworteld zit: als je biologisch leven KAN schenken , moet je dat ook doen. Zoiets als: "je bent vrouw, je bent daarvoor geprogrammeerd!"
 
 
Het onbegrip van anderen tegenover mijn keuze voelde vooral als jonge vrouw niet goed, ik kon dat onbegrip niet altijd even goed plaatsen. Want biologisch gesproken maakte ik dan misschien wel een afwijkende keuze, maar een mens kan en mag toch verder denken, voelen en handelen dan louter biologisch? Zo zagen 'de anderen' dat echter niet.
 

Verwijten over een bewuste levenskeuze

 
Naar eigen zeggen wilden mensen mij 'zolang het nog kon, behoeden voor de impact van mijn domme beslissing'. Dat deden ze met uitspraken als deze:
  • 'daar ga je spijt van krijgen', nr 1 met stip
  • bizar genoeg gevolgd door de retorische vraag 'is dat niet heel egoïstisch?'
Gesprekken over dit thema zorgden bijgevolg geregeld voor pittige discussies. Waarna ik achterbleef met het gevoel dat ik iemand gekwetst had door een keuze te maken om iets NIET te doen.
 
 
Terwijl - vanuit mijn perspectief bekeken - mijn keuze er net toe bijdraagt dat kinderen van mensen die wel voor hen kiezen, het beter kunnen hebben! We zijn namelijk met teveel op deze planeet. Daar was ik me sedert heel jonge leeftijd al pijnlijk bewust van, wat niet abnormaal is voor iemand die hoogsensitief is.
 
 
Bovendien had ik naast 'overbevolking' nog heel wat andere redenen voor mijn keuze, maar die kreeg ik zelden deftig onder woorden gebracht. Ook al omdat ik me zo gekwetst voelde door het oordeel over mijn keuze die eerder altruïstisch is maar plompweg als egoïstisch neergezet werd. Dat deed pijn, maakte me verdrietig en dat verdriet kwam er meestal uit als 'boosheid' over zoveel onbegrip. Wat dan door de tegenpartij werd geïnterpreteerd als 'een labiel persoon die niet weet wat goed voor haar is'.
 

Woorden scheppen werelden

Steeds meer mannen en vrouwen willen de keuze voor het ouderschap heel bewust maken. Ze worstelen ermee, in verschillende richtingen.
 
Die worsteling ontstaat mijn inziens onder druk van de verhalen die wij elkaar vertellen waarin 'vrouwelijkheid en moederschap' of 'verantwoordelijkheid en ouderschap' gekoppeld worden aan elkaar. Of over hoe 'gelukkig of succesvol zijn in het leven' gedefinieerd wordt.

Woorden en beelden creëren namelijk werelden. Vraag jezelf maar 'ns af:

  • Hoe tekent een klein kind een gezin?
  • Welk beeld komt er in jou op als je denkt aan een zorgende man?
  • Hoe reageren we wanneer iemand uitspreekt dat kinderen ettertjes kunnen zijn?
  • Hoeveel mensen zitten er in de reclame voor een gezinswagen?
  • Wat vinden we van een vrouw die niet thuis blijft van werk als haar kinderen ziek zijn?
  • Hoe reageer je als iemand jou als antwoord 'neen' geeft op de vraag: 'en jij, heb jij kinderen?' Hoe snel voel je dan medelijden of ongemak omdat je misschien een gevoelige snaar raakte?

Wat meer nuance in de verhalen die wij elkaar vertellen, is dus meer dan welkom. 

Waarden verhelderen in plaats van te oordelen

Minder oordelend staan tegenover wie 'de andere keuze' maakt, helpt ook: 

De keuze van een ander hoeft die van jou niet te bepalen
Jij hoeft je dus niet bedreigd te voelen door een afwijkende keuze van de ander
Word je bewust van de waarden die maken dat jij - en de ander - een bepaalde keuze verkiezen
Bevraag jezelf: door welke verhalen, overtuigingen en meningen is mijn waardenkader ontstaan en voelt dat goed voor mij?
Is het met andere woorden echt MIJN waardenkader - i.p.v. dat van mijn ouders, vrienden etc -  en past het bij hoe IK in het leven wil staan?

Patriarchale maatschappij?

In haar TED-talk verduidelijkt Christen op welke wijze er geoordeeld wordt door anderen - hier in het bijzonder door mannelijke artsen - over vrouwen die bewuste keuzes willen maken rond ALLE aspecten in hun leven, ook over het moederschap.
 
Fijne eye-opener vind ik dat, over de impact van het leven in een patriarchale maatschappij. Voor vrouwen én mannen!
 
In het boek Gelukkig zonder kinderen van Lisette Schuitemaker lees en leer je nog veel meer over hoe mensen wereldwijd bewuste keuzes maken over al dan niet kinderen op de wereld zetten. Vooral het hoofdstuk met de titel 'is het egoïstisch?' raad ik iedereen aan om te lezen.
 
Wat meer nuance over deze topic dient namelijk de hele maatschappij...
 

Hoe nu verder met jouw levenskeuzes?

Levensloopvragen zijn er om gesteld & onderzocht te worden, eerder dan veroordeeld te worden.

Ik wens je de moed toe om de voor jou relevante keuzes bewust te maken in je leven.

Probeer je daartoe héél bewust te zijn over de verhalen, meningen, aannames en patronen die jou hebben gevormd. Die liggen namelijk aan de basis van jouw keuzes en je gedrag.

Gelukkig zijn die patronen niet in beton gegoten: je kan een patroon dat voor jou niet behulpzaam is ombuigen en een nieuw patroon aan je leven toevoegen. Je kan jezelf een ander verhaal vertellen, waarna je de wereld ook op een andere manier zal bekijken.

Wil jij ook een bewuste levenskeuze maken en kom je er in je eentje niet uit? Praat er dan over met anderen. Met vrienden of familie, als die omgeving veilig voelt voor jou. Met een professional als dat veiliger of genuanceerder voelt.

Kies je professional wel met zorg, de video hierboven indachtig...Want professionals zijn ook mensen, met meningen, aannames en overtuigingen.

Foto: Sebastian Staines @ Unsplash

Zin om erover te sparren? Vul het formulier in, ik contacteer je graag, vrijblijvend:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Eerst boosheid helen…

Eerst boosheid helen…

door | aug 21, 2016 | Persoonlijk kantelpunt, Professioneel kantelpunt

Eerst boosheid verwerken, dan kantelen

Elders op deze website, bij de klantenreferenties, lees je dankbaarheid en fierheid van vele tevreden klanten. Meestal ontvang ik die kort na een individueel kantelcoachingstraject.

Dit verhaal echter gaat over een klant die mij pas een jaar na haar kantelcoachingstraject opnieuw contacteerde, via mail. Ik herinnerde mij haar traject nog levendig, want zij was op het einde uitzonderlijk niet onverdeeld positief...

Haar verhaal is er één van boosheid verwerken en afscheid nemen van het oude, alvorens stappen te kunnen zetten naar het nieuwe.

Eerst boosheid overwinnen...

Aan talent en daadkracht ontbrak het mijn klant niet, maar haar levenloopbaanpad was bepaald niet over rozen gelopen. Zoiets tekent een mens. Ze was echter vast overtuigd het tij te keren, ze wilde kantelen, dus ze zat op de juiste plek volgens haar. Ik benoemde de boosheid die ik voelde tijdens onze gesprekken en gaf aan dat ze zich daarvoor beter eerst bij een therapeut zou laten begeleiden. Zij wilde hier niet van weten: zij wilde oplossingen, resultaat, liefst NU.

Vertragen, emoties herkennen, benoemen, erkennen en toelaten: dat is vaak de grootste uitdaging bij het kantelen.

Dat zij eerst zelf met haar boosheid aan de slag moest en dat zoiets tijd nodig heeft, gaf ik haar toch nog 'ns mee op het einde van haar traject, samen met voldoende zelfinzicht en tools waarmee ze aan de slag kon om te kantelen tijdens haar geplande lange en verre reis naar het Oosten. Zelf zag H. vooral dat ze op het einde van het coachingstraject geen zicht had op een concrete nieuwe baan, dus zij was niet happy. En dat liet ze voelen toen we afscheid namen na onze laatste sessie.

Geen tevreden klant deze keer dacht ik, jammer maar helaas, ik had gedaan wat in mijn mogelijkheden als levensloopbaancoach lag... Tot ik één jaar later deze mail van haar kreeg:

...dan pas ruimte om te kantelen

Beste Ilse,

Ik ben afgelopen jaar bij jou op loopbaanbegeleiding geweest en ik wou je even laten weten dat ik nu, één jaar later, eindelijk nieuw werk gevonden heb en er zeer gelukkig mee ben.

Toen de loopbaanbegeleiding op z'n einde liep, wou ik je niet echt bedanken. Ik vond dat ik er niet veel aan had. Nu zie ik het pas. En daarom: dankjewel Ilse voor je hulp. En dankjewel dat je me er zelf mee liet knoeien, je bent een harde tante en het was net die schop onder m'n kont die ik nodig had.

Zoals je wel weet werkte ik bij Bedrijf X, ben ik op reis geweest naar Azië en zat ik bij terugkomst zonder job. Ik heb tal van sollicitaties verstuurd en op geen eentje heb ik positieve respons gekregen. Na verschillende interimjobs die me niet lagen gedaan te hebben, zat ik er na vier maanden werkloosheid helemaal doorheen. Als zulke jobs me zelfs niet lukten, hoe moest het dan verder?

Toen heb ik het opgegeven. Het feit dat ik geen werk vond dat bij me zou passen en dat ik ook nog altijd niet wist wat die job dan wel moest zijn: ik heb het allemaal losgelaten. Dan is het maar zo, dacht ik.

Enkele weken later kreeg ik telefoon van een firma. Ze hadden mijn cv op de vdab-website zien staan en dachten dat mijn profiel wel eens de geschikte match kon zijn voor hun vacature. Tijdens het sollicitatiegesprek besefte ik dat ik deze job nooit als een optie gezien had voor mij. Het was het me nooit opgevallen dat dit werk daadwerkelijk ook een job is. Hoe verder het gesprek vorderde, hoe meer puzzelstukjes er op hun plaats vielen en toen ik in m'n hoofd overliep wat ik van de loopbaanbegeleiding over mezelf had geleerd, zag ik dat het plaatje klopte. (...)

Ik werk opnieuw met plezier nu. Mijn dagen zijn langer, en ik moet elke ochtend vroeg uit de veren, maar ik doe het echt graag en ik kom niet meer uitgeput thuis van het werk nu, omdat wat ik doe past bij wie ik ben.

Toen de loopbaanbegeleiding op z'n einde liep, was ik niet zo goed gezind. Ik voelde me dik verloren en dacht: wat moet ik hier nu mee? Hoe ik mijn job gevonden heb, is waarschijnlijk de enige manier die nooit expliciet genoemd werd.

Dat dingen soms uit zichzelf groeien, als je ze maar hard genoeg gevisualiseerd hebt, ook al kan je er geen concreet iets op plakken, dat is werkelijk een wonder. Dat je pas door terug te kijken, kunt zien wat voor een mooie puzzel het geworden is, dat maakt ontzettend dankbaar.

Je hebt mijn carte terug blanche helpen maken, zodat ik ze opnieuw kon inkleuren. Merci daarvoor. Tot ziens (maar hopelijk niet voor een nieuwe job)

You can’t reach for anything new if your hands are still full of yesterdays junk.

H. V.

Een kritische klant die me na 1 jaar contacteert met haar kantelnieuws...

Herkenbaar voor jou?

  • Raakte je gekwetst door een pijnlijk ontslag, een kans die je niet kreeg, een situatie die voor jou als onrecht aanvoelt?
  • Zit er om een andere reden veel boosheid of verdriet vast in jou en zou je daar graag op een andere manier mee leren omgaan?

Gun jezelf tijd om te helen van je boosheid en verdriet terwijl je je professioneel laat begeleiden. Stilstaan, voelen, emoties toelaten om ze een plek te kunnen geven, is in deze situatie het beste recept. 

Daarna komt er weer perspectief om te kantelen naar een leven dat zingeving en voldoening schenkt.

Heb jij nood aan zo'n perspectief? Laat het me weten via dit formulier, ik contacteer je vrijblijvend om één en ander te bespreken:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.