+32 477 30 66 99 ilse@kantel.be
Stilteweekend

Stilteweekend

door | jan 15, 2018 | Persoonlijk kantelpunt

Stilteweekend

Zo beleefde ik het... 

Een stilteweekend met 10 vrouwen, begeleid door nog één:

  • Geen contact met het thuisfront
  • Geen toegang tot digitale bronnen

Hoe is dat?

Kunnen wij meer ZIJN en minder DOEN, gedurende een heel weekend?

Ja, zo bleek.

Mijn bijzondere ervaring met de helende kracht van stilte, geef ik ondertussen graag op mijn beurt door, in mijn werk als kantelaar.

Voel je welkom in mijn praktijk met de naam Kantelpunt...

Waarom op stilteweekend gaan?

Behoorlijk impulsief boekte ik tijdens een drukke decembermaand in 2017 een stilteweekend, georganiseerd door toenmalig Stiltehoeve Metanoia in Damme, begeleid door Isis Mulleman van Mano Yoga. Met de Stiltehoeve was ik al vertrouwd, met Isis nog niet.

Een afgebakend programma was er niet op het moment van boeking. Ik wist enkel dat meditatie er een onderdeel van zou zijn en dat volstond.

Reacties uit mijn omgeving

De reacties die ik kreeg op de mededeling dat ik op stilteweekend ging, spraken boekdelen:

  • 'Ga je dan naar een klooster?'
  • 'Da's zo moeilijk, mediteren, niet mogen nadenken is niets voor mij. Jij bent toch ook een denker?'
  • 'Jij, op stilteweekend? Jij werkt toch al altijd in stilte?'
  • 'En ga jij dan alleen, zonder je man?'
  • 'Klinkt als een sekte, pas maar op!'
  • 'Ja, dat zou ik ook wel eens willen doen, maar sommige mensen moeten werken en hebben een gezin om voor te zorgen!'

Uit de hoek van collega-coaches kwamen dan weer vooral aanmoedigingen en berichten als 'geniet ervan!'...

Voor mij een teken dat er nog veel misverstanden bestaan over stilte, mediteren en zelfzorg. Terwijl dit thema's zijn die in ons tijdsgewricht bijzondere aandacht verdienen. Wetenschappelijk onderzoek toonde het belang van meditatie en innerlijke rust als onderdeel van een gezonde levensstijl al lang aan. Bijzonder toch hoe zoveel mensen dit nog als beangstigend ervaren.

Hoe werkt zo'n stilteweekend?

We spraken af dat we niet zouden spreken van vrijdagavond tot en met late zondagnamiddag. Ook sms-en of digitaal converseren met de buitenwereld zouden we niet doen gedurende die tijd. Want we wilden van DOEN naar ZIJN...

De beschikbare tijd vulden we in met mediteren, rusten, eten, slapen, lezen en zacht bewegen: nidra yoga, yin & restorative yoga, wandelen, fietsen of lopen. Een voetmassage behoorde tot de mogelijkheden en Isis gaf tijdens verschillende lezingen meer informatie over bewust bewegen, ademen, mediteren en 'belichaming'.

Deelname aan alle activiteiten was vrij: een hele bevrijding in een wereld vol 'moeten' en vastgelegde programma's.

'Stel jezelf eens voor-rondjes' werden ook vermeden: heerlijk voor de meer introverte medemens, wel een uitdaging voor de eerder extraverte of nieuwsgierige persoonlijkheden...

Zo'n weekend gaat gepaard met uitdagingen, waarvoor ook oplossingen te vinden zijn:

Uitdagingen

  • Praktische vragen kan je niet stellen: daarom maak je goede afspraken voor 'de stilte' wordt ingezet
  • Je ontmoet ook medewerkers op de plek die je ontvangt: zij praten wel, jij antwoordt niet met woorden
  • Mensen buiten de stiltehoeve op de wandelpaden begroeten jou: jij antwoordt de begroeting, maar niet met woorden
  • Voor mensen die hun smartphone bij zich hielden: het thuisfront en sociale media dagen je constant uit
  • De band met deelnemers wordt ook zonder woorden hechter op termijn waardoor de behoefte om 'contact via woorden' te maken toeneemt
  • Op het moment dat je je bagage begint te pakken, kom je dichterbij de 'ik mag opnieuw spreken-modus': spannend vooruitzicht...

Oplossingen

Oplossingen boden zich verrassend makkelijk aan:

  • Toen ik mijn bril kwijt was - waardoor ik dus nog maar aan 1 ding kon denken: mijn bril terugvinden - vond ik toch de rust in mezelf om terug te keren op mijn stappen en, na dit 4 keer gedaan te hebben, mijn bril zelf terug te vinden waarna mijn hart een vreugdesprongetje maakte, vertaald in een heel brede glimlach; ik had geen idee of iemand dat opmerkte, achteraf vertelde de begeleidster me dat ze mijn glimlach effectief had opgemerkt: bijzonder toch hoeveel wij communiceren, zonder taal te gebruiken
  • Begroeten kan je op zoveel andere manieren doen dan met taal; bonus: gebarentaal en gelaatsuitdrukkingen zijn universeel herkenbaar
  • Dankbaarheid uitdrukken kan ook via gebarentaal en komt zelfs veel krachtiger over
  • Een telefoonnummer doorgeven dat mensen in geval van nood kunnen bellen, lost veel stress op rond 'niet bereikbaar zijn'; zo deden we dat voor de komst van de GSM altijd
  • Het is net het in stilte samen ZIJN, dat voor een verbinding op dieper niveau met anderen zorgt
  • Persoonlijk had ik geen zin meer om te praten, zelfs niet toen het opnieuw mocht; communicatie zonder woorden bleek rijk genoeg...

Toch merkte ik op dat ik een uitgesproken 'sorry' met moeite kon onderdrukken toen ik een deur niet openhield voor iemand die na mij kwam. En dat ik de kat die rondliep op het domein spontaan fluisterend begroette met 'dag poes', waarna ik mezelf mild toelachte toen ik merkte dat ik even de stilte doorbrak.

Extremisme hoeft niet...

Wat BRACHT stilte mij?

1. Verscherpt gehoor

Als het stil wordt rondom jou, merk je pas goed hoeveel geluid er is: overvliegende vliegtuigen, een kraaiende haan, ganzen en honden in de buurt, een peloton fietsers dat voorbij zoeft, een occasionele auto, de klok van de kerk, vogels, ...

Maar evengoed het gekletter van bestek en servies tijdens het eten, het openen en sluiten van een deur, je voeten die de weg raken, je eigen ademhaling. Ik nam waar, hoorde, luisterde en oordeelde niet.

2. Inzicht: de natuur = balsem voor mijn ziel

In min of meer ongerepte natuur zijn, voelt voor mij al sinds ik kind ben als bijzonder weldadig. Ik kom dan thuis in mezelf, word één met de omgeving, van zodra ik mij overgeef aan die omgeving. Omringd door groen en stilte, voel ik me onderdeel van een groter geheel dat ik bemin met elke vezel van mijn lijf, aangezien ik er zelf een stukje van ben. Dat vergeten we wel eens in de waan van de dag, omringd door technologie en beton: wij ZIJN natuur. We staan er niet in, laat staan boven: we ZIJN het gewoon.

Om één of andere reden oefen ik ook een bijzondere aantrekkingskracht uit op dieren die me graag actief komen begroeten als ik 'buiten' ben: paarden, honden, ezels, maar ook niet gedomesticeerde exemplaren als vogels en insecten.

'Waarom doe ik dat niet vaker, gaan wandelen in de natuur?', vraag ik mezelf in stilte af...

'Werkpuntje voor 2018' noteer ik in een mentale nota aan mezelf.

Ik maak ook enkele foto's, als visuele herinnering aan mijn voornemen.

 

3. Zelfkennis: ik ben een babbelkous in mijn hoofd, ook als ik zwijg

'Wat een lawaai is er toch in mijn hoofd' stel ik vast, terwijl ik alleen in stilte wandel langs de Damse vaart. Ik aanhoor nu helderder mijn eigen innerlijke dialogen, de verhalen die ik mezelf vertel, over mezelf en over wat er rondom mij gebeurt. Ik herken ze als 'mijn gedachten'.

Die innerlijke gesprekken vanuit een 'derde-perspectief' aanschouwen, zonder oordeel, alsof je aan de rand van een autosnelweg naar een stroom auto's staat te kijken, is een waardevolle tip die we van Isis krijgen.

Eindelijk laat ik de overtuiging los dat ik om te mediteren moet leren stoppen met denken: niets is minder waar

Mijn gedachten mogen er zijn, ik hoef alleen niet elke gedachte ernstig te nemen of te bevragen...

4. Smaakzin

Dat we echt sociale dieren zijn, merkte ik vooral op tijdens het eten.

Spontaan zocht iedereen een plekje waarbij we niet tegenover elkaar aan tafel moesten zitten, eerder schuin, zodat je ogen een rustpunt vonden ergens in de ruimte voor je. Want oogcontact nodigt uit tot praten en dat kon nu even niet...

Je proeft je eten veel beter en geniet van elke hap wanneer je in stilte eet. De vegetarische maaltijden waren overheerlijk en smaakten naar meer. Toch ben ik ervan overtuigd dat 'eten in stilte' een heel krachtige manier is om jezelf niet te over-eten omdat je veel bewuster voeding tot je neemt. Je vult jezelf niet, je voedt jezelf...

5. Zelfvertrouwen

Het formele werk met meditatie beviel mij prima. Dat was een meevaller, want een half uur stilzitten en je gedachten waarnemen, er niet door meegenomen worden, vasthouden aan een ankerpunt zoals je ademhaling, was een uitdaging voor een bezig bijtje / workaholic als ik.

Tenminste,  toen ik dat op papier las, vond ik het een uitdaging. 'Het lukt me wellicht niet, maar we zien wel wat het wordt' was de overtuiging waarmee ik vertrok. Maar wat bleek? Veel sneller dan verwacht, luidde de gong het einde in van elke meditatiesessie. Met enige fierheid & dankbaarheid keek ik dan ook naar mijn 'prestatie'.

'Weer een overtuiging die ik mag bijstellen, ik kan dit blijkbaar wél' bedacht ik. En ik sprak in stilte met mezelf af dat ik wil proberen om hier een dagelijks ritueel van 10 minuten van te maken. En af en toe wat langer...

6. Verbinding: stilte = vertraging = vrede = liefde = verbinding

Stilte werkt vertragend voor mij. Als ik vrede voel in mezelf, beweeg ik bewuster en in eerste instantie langzamer. Die vertraging zet zich door naar de mallemolen in mijn hoofd. De verbinding die ik dankzij meditatie leer maken met mijn eigen - vaak onrustige - kern, voelt weldadig voor mijn hele lijf.

Langzaamaan leer ik om die rust 'mee te nemen' en opnieuw op te roepen, ook wanneer ik in 'een sneller tempo' terechtkom.

Want daar ging dit experiment ook om: ook in het dagelijks leven wil ik mijn toevlucht kunnen nemen tot de innerlijke vrede die ik hier kom bijtanken. Niet om langer en harder te kunnen 'blijven gaan', wel opdat ik met die innerlijke rustbron contact kan maken op momenten waarop ik dreig meegesleurd te worden door onbewuste reptielenbreinreacties...

Dankbaar kijk ik nu terug...

Dankbaar kijk ik terug op een geslaagd weekend.

  • Dankbaarheid voel ik naar mezelf toe: dat ik ondertussen de kunst heb geleerd om mijn eigen balans tussen in-en ontspanning goed te bewaken, wars van het oordeel van anderen én mezelf. Want ik kan al mijn levensrollen vervullen met meer aandacht, mededogen, mildheid en passie, als mijn batterijen opgeladen zijn en ik vrede ervaar in mezelf
  • Dankbaarheid voel ik ook tegenover de andere deelnemers: topmadammen wiens 'aanwezigheid' ik in volle stilte heb ervaren, met alle voordelen die daarbij horen, zoals de afwezigheid van verhalen, oordelen, meningen en aannames
  • Dank aan begeleidster Isis die het talent bezit om thema's als stilte en meditatie heel luchtig, laagdrempelig en met een heel fijn gevoel voor humor toegankelijk te maken. Geen wonder dat zij ook yogales geeft aan kinderen...

...en vooruit

Heb je na lectuur van dit artikel zin gekregen om jezelf te trakteren op stilte?

Ondertussen kan je helaas niet meer terecht bij de Stiltehoeve, die vandaag onder een andere naam wordt uitgebaat.

Maar niet getreurd,  op de site van Waerbeke vzw vind je actuele inspiratie rond stiltebeleving in vele vormen. Er zijn gelukkig nog enkele stilteplekjes in Vlaanderen waar je terecht kan.

Om stilte te beleven, hoef jij je trouwens niet noodzakelijk te verplaatsen:

Stilte is geen kwestie van focussen op het niets, maar van een opening creëren

Stilte ervaren betekent de deur openzetten naar een ruimte zonder emotionele rommel, waar je kan stilstaan bij je gevoelens, gedachten, dromen en vragen...

Brené Brown in haar boek 'de moed van imperfectie'

 

Wil jij vaker inspirerende artikels als deze lezen? Registreer je dan hier en nu op mijn nieuwsbrief:

 

Ja, inspireer mij verder...

Over online zichtbaarheid…

Over online zichtbaarheid…

door | jul 25, 2017 | Persoonlijk kantelpunt, Professioneel kantelpunt

Welk verhaal vertel jij over jezelf?

Welk verhaal vertel jij over jezelf?

Ben jij je ervan bewust dat jij de hele tijd verhalen over jezelf vertelt?

Van het praatje dat je maakt in de supermarkt, via wat je deelt op social-media-profielen tot je gedrag op je donkerste moment: ze lezen voor anderen als een verhaal en maken duidelijk hoe jij over jezelf denkt:

  • voel jij je gewaardeerd of ondergewaardeerd?
  • vol zelfvertrouwen of erg onzeker?
  • leef je bewust, open, vanuit vertrouwen of functioneer je eerder op automatische piloot, wantrouwend?
  • toon jij jezelf arrogant - assertief - zelfzeker - zoekend - wanhopig of iets daartussen?

Je beschikt tegenwoordig over ontzettend veel mogelijkheden om jouw verhalen op een enthousiaste, positieve manier te delen met de wereld. Zodat datgene waarvoor jij liefst van al gevraagd wordt - omdat je er goed in bent, blij van wordt en veel waarde in te bieden hebt - 'vanzelf' op je pad komt. En je ook precies die mensen aantrekt waarmee jij je graag omringt...

Op voorwaarde dat jij hier bewust mee omgaat natuurlijk. Want voor je het weet, communiceer je iets helemaal anders dan je in de wereld wilde zetten. En trek je allesbehalve aan waar je naar op zoek bent...

Dit artikel focust op hoe jij je bewust kan profileren op LinkedIn dankzij een goed verhaal over jezelf. LinkedIn is namelijk het meest 'professionele' platform onder de socials. Maar dezelfde principes kan je toepassen op andere digitale sociale media. En in de verhalen die jij mondeling vertelt, in de analoge wereld.

Want elke 'conversatie' is een kans op 'verbinding' met de ander. Daar kan je maar beter het beste van maken...

Wat is je doel?

Sta er eerst bij stil wat je eigenlijk wil bereiken met jouw 'verhaal', in dit geval op jouw profiel op LinkedIn.

Zolang je het antwoord op die vraag niet helder hebt, kan je je namelijk beter de moeite besparen om een profiel aan te maken.

De term 'social medium' zegt het immers zelf: je wordt verwacht je sociaal op te stellen, verbinding te willen maken met andere mensen om zo'n 'sociaal medium' in volle glorie te zien werken.

Probeer daarom eerst voor jezelf helder te krijgen waarom jij wil aanwezig wil zijn op het medium van jouw keuze, in dit geval waarom je wil verbinden met mensen op LinkedIn. Want we vergeten soms dat achter elk digitaal profiel wel een mens van vlees en bloed zit. Met zijn eigen 'verhalen', die al dan niet aansluiten bij jouw verhaal...

Welk verhaal vertel jij over jezelf?

Inspiratie

  • "Baat het niet, dan schaadt het niet"; TIP: laat het dan maar zitten, ga leukere dingen met je tijd doen...
  • "Mijn baas vindt dat ik op LI moet zitten"; TIP: maak je werkgever duidelijk dat hij zijn werknemers niet kan verplichten, kies vooral zelf OF en WAAROM je een profiel wil aanmaken
  • "Ik wil graag bijblijven"; TIP: smart thinking, goede drijfveer
  • "Ik kijk graag rond naar wat anderen delen en doen"; TIP dat mag, zolang je maar een foto bij je profiel plaatst, anders lijkt het verdacht veel op 'gluren'
  • "Ik deel graag heel actief mijn kennis met anderen"; TIP: moet je vooral doen, sharing = caring
  • "Ik vraag af en toe raad via dit platform";TIP: mooi, durf te vragen en geef af en toe ook zelf eens een antwoord op vragen van anderen
  • "Voor mij is dit mijn digitaal CV dat altijd up-to-date is"; TIP: smart thinking, maar je kan er nog veel meer uithalen
  • "Netwerken doe ik niet zo graag face to face, wel vanachter mijn PC"; TIP: heerlijk hé, om als introvert digitaal te netwerken...
  • "Netwerken vind ik fantastisch: LinkedIn is een verlengstuk van mijn netwerkactiviteiten in het analoge leven"; TIP: klopt helemaal
  • "Ik ben passief op zoek naar opportuniteiten - klanten, opdrachtgevers, uitdagingen in de markt"; TIP: mooi zo, veel plezier
  • "Ik ben heel actief op zoek naar opportuniteiten"; TIP: fijn, ga dan voor het verdiepende werk onder de tab 'jobs' kijken
  • "Ik zoek personeel"; TIP: fijn, daar bestaan betalende modules voor met heel uitgebreide mogelijkheden
  • "Zo vergeet ik de verjaardagen van mijn teamleden niet"; TIP: goed gezien, vertel het vooral ook aan HR-mensen en leidinggevenden, dan denken zij er ook aan 😉
  • Jouw antwoord: ....

Past jouw verhaal bij jouw doel?

Je hebt nu helder waarom je met LinkedIn aan de slag gaat, of blijft.

Stel jezelf nu eens volgende vragen en stem ze af op je doelen:

  • Vertel ik het juiste verhaal om mijn doel(en) te bereiken? Vertel ik überhaupt een verhaal met mijn aanwezigheid hier?
  • Klopt de stijl met wie ik ben? Denk aan de fotokeuze, maar ook aan de woordkeuze, de lay-out
  • Maakt mijn tagline - dat stukje tekst onder je naam -  meteen duidelijk wat mijn doel met mijn aanwezigheid op LinkedIn is?
  • Schrijf ik vooral over mezelf voor mezelf, of is mijn schrijfstijl wervend en vooral op de lezer gericht, zonder plat commercieel te zijn?
  • Kan de lezer mijn toegevoegde waarde voor hem of haar, of zijn bedrijf uit mijn profiel afleiden?
  • Wie is de ideale lezer van mijn profiel? Zit die al in mijn netwerk op LinkedIn?
  • Heb ik een 'samenvatting' geschreven die iets zegt over mezelf, de mens 'achter' het CV?
  • Kan een potentiële opdrachtgever afleiden uit mijn profiel of ik op vlak van waarden pas bij hem of haar?
  • Kunnen mensen uit 'mijn ervaring' afleiden wat ik kan, ken, leerde en leuk vond in mijn professioneel leven, of zien ze daar vooral een opsomming van nietszeggende jobtitels?
  • Kan een leek mijn tekst begrijpen, of gebruik ik onbegrijpelijk jargon en sectorspecifieke afkortingen?

Vertel een verbindend verhaal

Was het antwoord op de vorige vragen vaak 'neen', dan wil jij liever een ander verhaal vertellen in de toekomst en wil je sleutelen aan hoe jij je profileert doorheen je verhalen.

Zodat je de juiste informatie kan delen met je volgers, via een schrijfstijl die onderstreept hoe jij in het leven staat en duidelijk maakt wie jij echt bent. Mensen verbinden namelijk met mensen. Ook digitaal!

Dankzij een gepaste woordenschat én beeldtaal voeg je kleur, vorm en geloofwaardigheid toe aan jouw verhaal. Zodat je mensen en aanbiedingen op je pad krijgt die perfect passen bij jouw doel.

Dat is de kracht van een goed profiel op een sociaal medium als LinkedIn.

Welk verhaal vertel jij over jezelf?

Hulp bij nodig?

Nu je dit weet: welk verhaal vertel jij over jezelf?

  • Durf je het aan om anderen te bevragen hoe zij jou zien op basis van jouw LinkedIn-profiel?
  • En strookt hun beeld met wie jij in essentie bent?

Zo ja: top!

Zo neen, vul het formulier in. Tenminste, als jij in de toekomst een coherenter verhaal over jezelf wil delen met de wereld.

Ik bel je aansluitend om te bespreken hoe ik je daarbij kan begeleiden...

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Complimentendag

Complimentendag

door | feb 16, 2017 | Persoonlijk kantelpunt, Werkgenegenheid

Complimentendag

Jaarlijks op 1 maart is het zover: complimentendag. Maar niet iedereen vindt dat makkelijk, complimenten geven. En wist je dat nog meer mensen moeite hebben met complimenten ontvangen? Daarom hier enkele tips...

Complimenten geven op complimentendag: zo doe je dat

TIP 1 - Maak eerst verbinding met de ander

Richt je blik op diegene die je een compliment wil geven: geef aandacht aan de hele mens door middel van je lichaamstaal. Maak dan met woorden duidelijk dat je de intentie hebt om een compliment te geven:

  • Ik wil je graag vertellen dat ik je waardeer ...
  • Jij inspireert mij want...
  • Voor mij maak jij het verschil door ...
  • Wat jouw bijdrage voor mij betekent, is ...
  • Je mag gerust weten dat jij voor mij ...

TIP 2 - Kies je compliment met zorg

Iemand complimenteren met iets waar die persoon zelf weinig impact op heeft, werkt minder verbindend dan een compliment geven over iets waar de ontvanger wél actief aan bijdroeg.

'Jij hebt mooie ogen' zegt bijvoorbeeld veel over de smaak van de zender van het compliment, maar de ontvanger kan er weinig mee, want die heeft zelf geen impact op de kleur van de ogen waarmee hij ter wereld kwam. Daarom reageren veel mensen ook nogal 'ongemakkelijk' op dit soort complimenten...

'Voor mij maak jij het verschil door de manier waarop jij zonder woorden kan spreken met je ogen' is een fijner compliment om te ontvangen in dit geval: zo bedeel je de ontvanger een actieve rol toe...

Maak je compliment ook zo specifiek mogelijk.

Zo is 'jij inspireert mij door de manier waarop je je teamleden vertrouwen schenkt in plaats van ze te controleren' fijner om horen dan 'ik vind jou een goeie manager'

Hier kan jij inspiratie putten over eigenschappen of talenten waarmee jij anderen kan complimenteren:

  • Aandacht
  • Belangeloosheid
  • Creativiteit
  • Daadkracht
  • Eerlijkheid
  • Focus
  • Geduld
  • Goede smaak
  • Humor
  • Hulpvaardigheid
  • Inspiratiebron die je bent
  • Jovialiteit
  • Kracht
  • Lach
  • Luisterbereidheid
  • Loyauteit
  • Moed
  • Neutraliteit
  • Opgewektheid
  • Onvoorwaardelijke inzet / liefde / ...
  • Positiviteit
  • Rust
  • Sereniteit
  • Talent om te ...
  • Uitbundigheid
  • Vrolijkheid
  • Volharding
  • Vriendschap, kameraadschap - ja, dat kan ook op het werk...
  • Wilskracht
  • Zorgzaamheid

Complimenten ontvangen op complimentendag

Als je een compliment krijgt, ontvang je een geschenk.

TIP 3: de kunst van het ontvangen

En net zoals je een geschenk in ontvangst neemt, ontvang je een compliment best heel bewust:

  • Pak het geschenk aan: bekijk, betast, 'voel' het geschenk
  • Prijs de schenker voor de attentie, het gebaar van het schenken
  • Bedank de schenker voor de attentie en maak oogcontact terwijl je dat doet

 

Complimentendag - https://www.kantel.be/2017/02/complimentendag/

Verkleinen, doorschuiven of wegwuiven van een compliment, is ongepast: je bent de schenker dan niet erkentelijk én je doet jezelf tekort.

Verkleinen, doorschuiven of wegwuiven doe je toch ook niet wanneer je een geschenk ontvangt?

Zo maak je van het ontvangen een fijne ervaring voor schenker én ontvanger

  • Luister met al je aandacht naar WAT er gezegd wordt en merk ook op HOE het gezegd wordt
  • Ontspan je lichaam en neem een rechte houding aan, kijk naar de schenker
  • Geef desgewenst aan wat het met jou doet om dat compliment te krijgen, wat je erbij voelt; zeg bijvoorbeeld 'het doet me deugd dat je dat zegt' of 'ik voel me een beetje onwennig bij wat je zegt, maar dankjewel voor je waardering'
  • Je hoeft heus geen tegencompliment te geven: het is geen wedstrijd
  • Aanvaard het compliment dankbaar voor wat het is; zoek er niet meteen een verzoek of verborgen verwijt achter

Wat dat laatste betreft: wanneer jij echt niet blij bent met 'het compliment', omdat je de uitspraak als manipulatief ervaart, als een sneer of zelfs als een manier om jou te kleineren, DAN is het GEEN compliment. Dan gaat het eerder over agressieve communicatie.

Vraag dan aan de schenker: 'mmm, wat maakt dat je dat zegt?' en luister...

Vul de intentie van de ander niet meteen in: vraag door, vat samen wat je denkt te horen en probeer de intentie van de ander te capteren.

Hou er ook rekening mee dat het voor veel mensen MOED vraagt om een compliment te durven geven

En dat niet iedereen hier even goed in is, maar dat je het kan leren, met vallen en opstaan...

Wie ga jij een compliment geven op complimentendag?

  • Wie verdient volgens jou een compliment?
  • Wanneer ga jij hem of haar dat compliment geven?
  • Zorg je dan ook voor een gepaste omgeving om dat te doen?

Ik geef je nog 3 ultieme tips mee:

  1. Ontvang de volgende keer een gegeven compliment eens héél enthousiast: wat doet het met jou en wat doet het met de schenker?
  2. Bedenk dat alle dagen complimentendag mogen zijn
  3. Vergeet jezelf niet te complimenteren én ontvang dat compliment dan ook op gepaste wijze...

Ik wens je veel oefenopportuniteiten, deel deze inspiratie gerust met jouw omgeving, met als melding 'liefdevol aangeboden door KANTELPUNT'.

PS: wil jij mij als tipgever graag een compliment geven? Dat kan hier...

 

Eerst boosheid helen…

Eerst boosheid helen…

door | aug 21, 2016 | Persoonlijk kantelpunt, Professioneel kantelpunt

Eerst boosheid verwerken, dan kantelen

Elders op deze website, bij de klantenreferenties, lees je dankbaarheid en fierheid van vele tevreden klanten. Meestal ontvang ik die kort na een individueel kantelcoachingstraject.

Dit verhaal echter gaat over een klant die mij pas een jaar na haar kantelcoachingstraject opnieuw contacteerde, via mail. Ik herinnerde mij haar traject nog levendig, want zij was op het einde uitzonderlijk niet onverdeeld positief...

Haar verhaal is er één van boosheid verwerken en afscheid nemen van het oude, alvorens stappen te kunnen zetten naar het nieuwe.

Eerst boosheid overwinnen...

Aan talent en daadkracht ontbrak het mijn klant niet, maar haar levenloopbaanpad was bepaald niet over rozen gelopen. Zoiets tekent een mens. Ze was echter vast overtuigd het tij te keren, ze wilde kantelen, dus ze zat op de juiste plek volgens haar. Ik benoemde de boosheid die ik voelde tijdens onze gesprekken en gaf aan dat ze zich daarvoor beter eerst bij een therapeut zou laten begeleiden. Zij wilde hier niet van weten: zij wilde oplossingen, resultaat, liefst NU.

Vertragen, emoties herkennen, benoemen, erkennen en toelaten: dat is vaak de grootste uitdaging bij het kantelen.

Dat zij eerst zelf met haar boosheid aan de slag moest en dat zoiets tijd nodig heeft, gaf ik haar toch nog 'ns mee op het einde van haar traject, samen met voldoende zelfinzicht en tools waarmee ze aan de slag kon om te kantelen tijdens haar geplande lange en verre reis naar het Oosten. Zelf zag H. vooral dat ze op het einde van het coachingstraject geen zicht had op een concrete nieuwe baan, dus zij was niet happy. En dat liet ze voelen toen we afscheid namen na onze laatste sessie.

Geen tevreden klant deze keer dacht ik, jammer maar helaas, ik had gedaan wat in mijn mogelijkheden als levensloopbaancoach lag... Tot ik één jaar later deze mail van haar kreeg:

...dan pas ruimte om te kantelen

Beste Ilse,

Ik ben afgelopen jaar bij jou op loopbaanbegeleiding geweest en ik wou je even laten weten dat ik nu, één jaar later, eindelijk nieuw werk gevonden heb en er zeer gelukkig mee ben.

Toen de loopbaanbegeleiding op z'n einde liep, wou ik je niet echt bedanken. Ik vond dat ik er niet veel aan had. Nu zie ik het pas. En daarom: dankjewel Ilse voor je hulp. En dankjewel dat je me er zelf mee liet knoeien, je bent een harde tante en het was net die schop onder m'n kont die ik nodig had.

Zoals je wel weet werkte ik bij Bedrijf X, ben ik op reis geweest naar Azië en zat ik bij terugkomst zonder job. Ik heb tal van sollicitaties verstuurd en op geen eentje heb ik positieve respons gekregen. Na verschillende interimjobs die me niet lagen gedaan te hebben, zat ik er na vier maanden werkloosheid helemaal doorheen. Als zulke jobs me zelfs niet lukten, hoe moest het dan verder?

Toen heb ik het opgegeven. Het feit dat ik geen werk vond dat bij me zou passen en dat ik ook nog altijd niet wist wat die job dan wel moest zijn: ik heb het allemaal losgelaten. Dan is het maar zo, dacht ik.

Enkele weken later kreeg ik telefoon van een firma. Ze hadden mijn cv op de vdab-website zien staan en dachten dat mijn profiel wel eens de geschikte match kon zijn voor hun vacature. Tijdens het sollicitatiegesprek besefte ik dat ik deze job nooit als een optie gezien had voor mij. Het was het me nooit opgevallen dat dit werk daadwerkelijk ook een job is. Hoe verder het gesprek vorderde, hoe meer puzzelstukjes er op hun plaats vielen en toen ik in m'n hoofd overliep wat ik van de loopbaanbegeleiding over mezelf had geleerd, zag ik dat het plaatje klopte. (...)

Ik werk opnieuw met plezier nu. Mijn dagen zijn langer, en ik moet elke ochtend vroeg uit de veren, maar ik doe het echt graag en ik kom niet meer uitgeput thuis van het werk nu, omdat wat ik doe past bij wie ik ben.

Toen de loopbaanbegeleiding op z'n einde liep, was ik niet zo goed gezind. Ik voelde me dik verloren en dacht: wat moet ik hier nu mee? Hoe ik mijn job gevonden heb, is waarschijnlijk de enige manier die nooit expliciet genoemd werd.

Dat dingen soms uit zichzelf groeien, als je ze maar hard genoeg gevisualiseerd hebt, ook al kan je er geen concreet iets op plakken, dat is werkelijk een wonder. Dat je pas door terug te kijken, kunt zien wat voor een mooie puzzel het geworden is, dat maakt ontzettend dankbaar.

Je hebt mijn carte terug blanche helpen maken, zodat ik ze opnieuw kon inkleuren. Merci daarvoor. Tot ziens (maar hopelijk niet voor een nieuwe job)

You can’t reach for anything new if your hands are still full of yesterdays junk.

H. V.

Een kritische klant die me na 1 jaar contacteert met haar kantelnieuws...

Herkenbaar voor jou?

  • Raakte je gekwetst door een pijnlijk ontslag, een kans die je niet kreeg, een situatie die voor jou als onrecht aanvoelt?
  • Zit er om een andere reden veel boosheid of verdriet vast in jou en zou je daar graag op een andere manier mee leren omgaan?

Gun jezelf tijd om te helen van je boosheid en verdriet terwijl je je professioneel laat begeleiden. Stilstaan, voelen, emoties toelaten om ze een plek te kunnen geven, is in deze situatie het beste recept. 

Daarna komt er weer perspectief om te kantelen naar een leven dat zingeving en voldoening schenkt.

Heb jij nood aan zo'n perspectief? Laat het me weten via dit formulier, ik contacteer je vrijblijvend om één en ander te bespreken:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Mateloos rusteloos op zoek naar zingeving ?

Mateloos rusteloos op zoek naar zingeving ?

door | apr 1, 2016 | Persoonlijk kantelpunt, Professioneel kantelpunt

Mateloos rusteloos op zoek naar zingeving?

Mateloos rusteloos las ik het boek Rusteloosheid van Ignaas Devisch, hoogleraar etiek, filosofie en medische filosofie, uitgegeven bij De Bezige Bij. Toepasselijke uitgeversnaam trouwens met zo'n titel... 

Ignaas Devisch publiceert op het terrein van de sociale, medische en politieke filosofie. De door hem samengestelde bundel Ziek van gezondheid, kritische essays over medicalisering, verscheen in 2013 bij de Bezige Bij.

Je kan het boek bestellen via deze link:

http://www.debezigebij.nl/boeken/rusteloosheid/

Ignaas Devisch

Hoogleraar etiek, filosofie en medische filosofie, Universiteit Gent en Arteveldehogeschool

Streven naar een betere balans, of naar meer passie?

Als levensloopbaanbegeleider begeleid ik ervaren, bevlogen en betrokken klasbakken die beslissen te willen kantelen naar een leven dat meer voldoening, meer zingeving schenkt. Makkelijker gezegd dan gedaan, vandaar schakelen ze mijn hulp in. Ze vertrouwen me wel 'ns toe te worstelen met het vinden van de juiste balans. Tijdsdruk is de grote boosdoener. Rusteloosheid omschrijven ze als een kwaal die moet bestreden worden. Het hervinden van evenwicht is immers de heilige graal.

Daarover schrijft Ignaas:

Vanwaar die koortsachtige zoektocht naar evenwicht? Misschien tekent dit de hedendaagse samenleving wel het meest: de overtuiging dat we onze rusteloosheid eenvoudig zouden kunnen wegredeneren, of door middel van één of andere cursus met een verdwijntruc laten verdampen…

Want bizar genoeg schept ‘niets doen’ ook rusteloosheid voor de meeste mensen. Anders kozen we toch met z’n allen bewust om écht minder te gaan werken en anders te gaan leven? Dat zie ik mijn klanten allesbehalve doen. Voor even, ja, maar dan heet dat ‘vakantie’ of ‘sabbattijd’. Of coronapauze...

Vermoedelijk bedoelen we ‘onrust’ in plaats van rusteloosheid, als kwaal.

Onrust ligt namelijk in het verlengde van het versnellingsproces.

Rusteloosheid ontstaat als we klagen over drukte en tegelijkertijd bang zijn voor verveling. ...

Logisch: het leven is alles wat we hebben en daarom willen we er het maximaal haalbare uithalen.

  • Is ‘minder werken’ of ‘tijdelijk stoppen met werken’ op zich dan wel een afdoend antwoord om de heersende golf aan burn-en bore-out een halt toe te roepen?
  • Is structureel verlangzamen het enige juiste medicijn om mensen hun bevlogenheid en betrokkenheid te laten ontdekken of hervinden?

Is daar niet vooral passie voor nodig en vakmanschap ook? Maar hoe hervinden mensen dan hun passie? Wel:

Rusteloosheid kan evengoed de motor zijn van passie en creativiteit…Passie doorbreekt misschien het evenwicht in ons leven, maar wat stelt een evenwichtig leven zonder passie voor?

In weerwil van de vraag ‘hoe bereik ik een evenwicht?’ keert Ignaas in zijn boek de kwestie om: sinds wanneer moeten wij in balans zijn?

Is zoeken naar zingeving zinvol?

Vaker nog dan op zoek te zijn naar evenwicht, zeggen ook mijn klanten vooral op zoek te zijn naar zingeving!

Daarover schrijft Ignaas in zijn boek het volgende:

We zijn rusteloze wezens en geen enkel verlangzamend leven zal dat verhelpen – dat bewijst hij ook uitvoerig in de rest van zijn boek. Rusteloosheid is trouwens geen probleem: zij vormt de drijfveer voor een interessant en creatief leven.

…

Dit betekent niet dat we harder moeten werken, maar wel dat we onze mateloze rusteloosheid best inzetten voor die dingen die het leven de moeite waard maken, wat dat ook mag betekenen.

De kern van 'kantelen', zit hem in dat laatste: samen met mijn klanten ontdek ik wat voor hen dingen zijn die hun leven de moeite waard maken. Want dat is natuurlijk heel persoonlijk.

Tegelijkertijd ben ik er samen met de schrijver van overtuigd dat het nefast is voor mensen wanneer de verbinding tussen hard werken en wat hen dat oplevert zoek is. Maar in plaats van ons dan te beklagen over de tijdsdruk waaronder we gebukt gaan, is het wellicht zinvoller om ons over de zin van onze activiteiten te bevragen.

Het kunnen verbinden van de persoonlijke levensmissie aan een organisatie-of bedrijfsmissie geeft immers altijd voldoening!

Maar wanneer we het gevoel hebben dat wat we doen, zinloos is, dan wordt arbeid dodelijk voor de creativiteit.

Een vaak gehoorde klacht ook in mijn praktijk. Wij mensen willen immers het gevoel hebben dat de activiteiten die we stellen ertoe doen. ‘Ik wil impact hebben!’ hoor ik mijn klanten vaak zeggen. En het Tayloriaanse managementdenken met zijn versnippering van taken heeft ervoor gezorgd dat we vandaag heel fragmentarisch werken en onze rol in het grotere geheel nog amper zien of vatten.

We realiseren ons vaak niet dat we meebouwen aan een machtige kathedraal, we zien onszelf slechts als een metser van een muurtje... Daar heeft gebrekkige communicatie van leiders - die vooral manager zijn - in veel van onze bedrijven ook wat mee te maken.

De kernvraag is daarom niet hoe we aan de drukte kunnen ontkomen, wel hoe we meer rekening kunnen houden met het ervaren van zin of levensvervulling in de activiteiten die we ondernemen, of in de zoektocht ernaar.

Of is zoekend zijn op zich al zinvol?

Let op dat laatste zinsdeel: ‘of in de zoektocht ernaar’. Hier ben ik Ignaas zo dankbaar voor!

Ik hoor mezelf geregeld aan gehaaste klanten - die me vragen hoe snel ze door zo’n kantelcoachingstraject kunnen laveren - vertellen dat het proces ook z’n rechten heeft. Je gelooft toch zelf niet dat je in enkele weken kan kantelen? Wat heb je dan bereikt? Meer van hetzelfde tijdens je coachingstraject als in het dagelijks professioneel leven…

Is het niet veel interessanter om echt te voelen wat zo’n proces met je doet, hoe het je hart, lijf en leden, je hoofd én ziel beroert?

Gelukkig komen mijn klanten daar altijd zelf achter. Meestal begint het kantelen echt op het moment dat ze me bellen en vragen of ze de volgende afspraak nog even mogen uitstellen. Omdat ze voelen nog niet klaar te zijn met het reflectieproces. Ze weten dan intuïtief meer tijd nodig te hebben om te denken, voelen en te experimenteren.

‘In een leven vol stress en tijdsdruk keer je de zaken niet om door het individuele leven nog meer onder controle proberen te krijgen. Het streven naar evenwicht of de verwoede pogingen tot meer controle op onze levensomstandigheden bieden geen uitweg, maar maken veeleer deel uit van het niet bereiken van een evenwicht.

Moeten we wel een evenwichtig leven nastreven of is ons streven ernaar een zoveelste uiting van onze rusteloosheid? En trappen we daarmee niet in de val die we juist denken te ontlopen?’

Ik nodig jou van harte uit om mee na te denken over deze vragen. En natuurlijk begeleid ik je graag bij het vinden van de antwoorden. Vul daartoe het formulier in, ik contacteer je telefonisch om verder af te stemmen hoe jij kan kantelen naar een rusteloos leven, vol zingeving:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Balanceren met tijd als beelddenker

Balanceren met tijd als beelddenker

door | aug 2, 2015 | Persoonlijk kantelpunt, Professioneel kantelpunt

Beelddenken en balanceren met tijd

Als beelddenker heb ik een bijzondere verhouding met chronostijd. Ik word er niet graag mee geconfronteerd: ik draag geen horloge en in ons huis hangen geen klokken.

Ondanks omnipresente tijdsindicaties - via de wekker, PC, telefoon, keukentoestellen, tablet, in de wagen,… - verlies ik namelijk graag alle besef van tijd. Ik weet hoe laat het is op het moment dat ik naar een klok kijk, ik weet hoe laat ik een volgende activiteit voorzien heb om te gaan doen, maar de duurtijd van de periode tussen nu en het moment waarop ik iets anders ga doen, die is moeilijk in te schatten voor mij.

Eens ik in een bepaalde activiteit duik die goed voelt, verlies ik me erin en is er alleen nog ruimte. Dan zit ik 'in flow'.

Geef mij daarom maar een on-eindige, ronde wijzerplaat waarop je de wijzers ziet voortschrijden ten opzichte van het geheel plaatje: dat geeft al een beter inzicht in het tijdsverloop dan een digitale klok.

Een zandloper geeft nog meer rust: daarin verglijdt het zand – en dus de tijd - zonder metrische indicatie: heerlijk.

Het doet je realiseren hoe kostbaar onze tijd is. En hoe beperkt en futiel ons metrisch tijdsbesef is tegelijkertijd...

Geef mij maar Kairostijd in plaats van Chronostijd...

Mijn bijzondere verhouding met tijd heeft te maken met mijn breinvoorkeur.  Bij voorkeur zet ik de rechterkant van mijn brein in. Mensen met deze voorkeur worden als  beelddenker of visueel-ruimtelijk denker benoemd. De begripsdenkers daarentegen gebruiken bij voorkeur de linkerkant van hun brein voor hun denkprocessen.

Tijdsbesef-en controle bevinden zich aan de linkerkant van ons brein. Aangezien die kant merkelijk minder mijn voorkeur geniet, is lineair tijdsbesef niet mijn forté.

Dat weet ik omdat ik via een methode om breinvoorkeuren in kaart te brengen – NBI © of Neethling Brain Instruments - mijn eigen breinvoorkeur leerde kennen. Zo kreeg ik meteen ook inzicht in de andere breinvoorkeuren die bestaan.

En wat vielen er dankzij dat inzicht veel puzzelstukken op hun plaats in mijn leven!

Go with the flow...

Ik ben op mijn best als ik me kan verliezen in het moment, als ik zinvol bezig ben, kwaliteit mag leveren, alle besef van tijd daarbij vergetend. Voor mij is dat waar vakmanschap in essentie over gaat.

Veel mensen moeten cursussen mindfullness of yoga volgen, of op reis gaan naar Afrika of Azië om eens af en toe in zo’n flow-zijnsstaat te geraken, die voor mij mijn natuurlijke zijnsstaat is. Mits ik voor de juiste context zorg tenminste.

Het heeft me veel tijd gekost om erachter te komen wat nu precies een gepaste context was voor iemand met mijn breinvoorkeur. Die context bleek ik vervolgens niet te kunnen vinden als werknemer, dus werd ik zelfstandige. Vandaag bepaal ik volledig zelfstandig hoe, waar, wanneer, met wie en op welke wijze ik werk.

Al voelde ik me vaak een buitenbeentje

Hoewel ik vandaag ongelooflijk trots ben op mijn beelddenkerkwaliteiten is die fierheid er niet altijd geweest. Lange tijd foeterden mensen op me telkens ik het moeilijk had met tijdsrestricties.

Het onbegrip tussen begripsdenkers - of lineaire denkers - en beelddenkers is groot en daardoor zijn er vaak conflicten tussen die twee. Alleen al daarom beschouw ik het als mijn missie om meer ruchtbaarheid te geven aan die verschillen.

Aanpassen dan maar?

Zelf leerde ik al heel jong dat ik me maar beter kon aanpassen aan die obsessie met tijdsdenken van anderen. Ik werd er zelfs extreem goed in. Vele jaren werd ik zelfs geroemd om mijn strak tijdsbeheer, mijn organisatievermogen, mijn timemanagementskills, afgewerkte to-dolijstjes en de rigiditeit waarmee ik met al die zaken goochelde en er anderen in wegwijs maakte.

Nochtans bleven al die tijd deadlines, op tijd komen en vooral binnen té beperkte tijd een kwaliteit moeten afleveren die voor mij niet voldeed stressfactoren voor mij.

Tot op een bepaald moment die stressfactoren zo zwaar wogen, dat ik door mijn obsessie met TIJD en ORGANISATIE al mijn creativiTEIT en daarmee ook mijn eigenheid verloor. 

Dat was voor mij het kantelpunt: ik wilde begrijpen hoe het kwam dat ik energie verloor, terwijl ik toch dingen deed waarin ik erg goed was volgens anderen.

Aangeleerde vaardigheid - competentie - is niet gelijk aan aangeboren vaardigheid - talent

Zo ontdekte ik dat er een onderscheid bestaat tussen 'goed zijn in iets' en 'iets graag doen'. Het verschil tussen een aangeleerde vaardigheid en een aangeboren talent werd me pijnlijk duidelijk.

Dankzij inzicht in mijn breinprofiel ontdekte ik dat ik eigenlijk helemaal niet goed ben in tijdsbeheer, er zelfs een aangeboren afkeer van heb. Wel heb ik tijdsbeheer aangeleerd als vaardigheid. Ik ben nog altijd een krak in het adviseren van anderen hoe ze beter met hun tijd kunnen leren omgaan, ken ontzettend veel tools en technieken die daarbij helpen, maar het blijft allemaal aangeleerd gedrag dat me meer energie kost dan het me oplevert.

Dankzij inzicht in de verschillende breinvoorkeuren, begreep ik ook hoe haaks bepaalde voorkeuren op elkaar staan, hoe verschillend wij allemaal zijn en hoe we allemaal door een andere bril naar eenzelfde realiteit kijken…

Met alle mogelijke conflicten, spraakverwarringen, oordelen & onbegrip voor elkaar van dien én met energieverlies als gevolg. In tijden waarin burn-outs welig tieren toch een heel belangrijk gegeven om rekening mee te houden.

Een beelddenker op een kantelpunt

Met het oog op een betere persoonlijke energiebalans, ging ik dan maar op zoek naar een job die mij op lange termijn vooral energie zou geven in plaats van kosten. Waarin ik zowel mijn talenten voor creatief out-of-the-boxdenken, als mijn talenten voor mensgerichtheid kon verzoenen.

Ik schoolde om tot oplossingsgericht loopbaancoach en liet het werknemersstatuut voor wat het was: ik ging aan de slag als zelfstandig, onafhankelijk kantelaar / levensloopbaanbegeleider. 

Sedert 2015 begeleid ik ervaren, bevlogen en betrokken klasbakken bij het kantelen naar een leven waarin ze meer voldoening en zingeving ervaren. Het ontdekken van iemand anders' unieke breinvoorkeur, talenten, waardenkader zodat zij zelf op zoek kunnen naar een context die aansluit bij wie ze in essentie zijn, is vandaag mijn voltijdse passie die ik gelukkig zoveel tijd en aandacht kan geven als ik zelf bepaal.

Het zal je niet verwonderen dat ik geregeld beelddenkers in mijn praktijk krijg die zelf vastgelopen zijn. Wat een verademing is het dan om hen gerust te stellen dat er niets mis is met hen, dat ze zich niet hoeven aan te passen, dat ze helemaal zichzelf mogen zijn...En dat dat allemaal veel makkelijker wordt als ze hun eigen handleiding leren kennen.

Triggert mijn verhaal iets bij jou? Wil je er graag over sparren? Vul dan het formulier in, ik contacteer je om verder af te stemmen:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.