+32 477 30 66 99 ilse@kantel.be
Wees jezelf, wees buitengewoon

Wees jezelf, wees buitengewoon

door | jun 13, 2019 | Persoonlijk kantelpunt, Professioneel kantelpunt

Buitengewoon jezelf zijn

'Nu moet ik dus leren om gehaaid door het leven te gaan' hoor ik haar zeggen tijdens een netwerkevenement.

Zij, een prille freelancer met tonnen beroeps-en levenservaring. Uit noodzaak voor het zelfstandig statuut 'gekozen', wegens bedankt voor bewezen diensten na vele jaren dienst bij haar werkgever en nog veel meer onbeantwoorde sollicitaties.

'Wat maakt dat je dat zegt?' vraag ik haar.

Ervaring met tussenpartijen had haar dat geleerd. En dat ontslag lag ook nog op haar maag.

'De aanval' leek haar de beste verdediging. Om al die pijn niet te moeten voelen...

Wat als jij niet gehaaid wil leven?

Ze was nochtans duidelijk niet van het gehaaide type.

'Wie zou jij zijn als je je niet gehaaid zou moeten opstellen?' zou ik haar willen vragen.

'Wie ben jij echt?' zou ik willen weten.

Maar omdat iemand coachen tijdens een netwerkevenement geen goed idee is, geef ik haar discreet mijn visitekaartje.

Ik wil haar zo graag vertellen dat je nooit iemand moet proberen zijn die je niet bent.

Want de strijd met 'haaien die graag gehaaid door het leven gaan', win je niet als jij een 'zeepaardje' bent.

Waarom zou je als zeepaardje willen strijden met haaien?

'Zeepaardje zijn' is toch prachtig? En zeepaardjes dansen toch liever dan ze vechten?

Geen haai die het in z'n haaienhoofd zou halen om een zeepaardje te willen zijn.

Of wel misschien?

 

Foto: David Clode @ unsplash

Herkenbaar?

Laten we dan 'ns praten met elkaar, bezorg mij jouw uitdaging, ik contacteer je om verder af te stemmen. Maakt niet uit of je je herkent in de haai of in het zeepaardje 😉

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Hoe zit het met jouw zelfvertrouwen?

Hoe zit het met jouw zelfvertrouwen?

door | jun 13, 2019 | Persoonlijk kantelpunt, Professioneel kantelpunt

Hoe zit het met jouw zelfvertrouwen?

ZIJ:

'Dit had ik nooit gedurfd zonder jou Ilse! En weet je wat? Ze hebben MIJ weerhouden, terwijl er kandidaten waren die wél ervaring hadden én die jonger waren dan ik. Ik kan het zelf amper geloven...'

Zij had 'gedurfd' om rond te gaan lopen in de winkel waar ze een nieuwe medewerker zochten, met haar CV in haar handtas. Ze was ernaartoe gegaan zonder een afspraak te maken. 

Op mijn aanraden ging ze  eerst 'voelen', als 'klant', of ze zichzelf daar wel zag werken. Ze maakte een nonchalant praatje met enkele medewerkers en nam de omgeving goed in haar op. 

Toen dat allemaal goed voelde, schraapte ze haar moed bijeen, gaf haar CV af aan een medewerkster met de melding 'jouw job, is wat ik heel graag wil doen, ook al heb ik ervaring in een heel andere sector. Willen jullie mijn kandidatuur toch overwegen?'

Prompt werd ze meegenomen naar de zaakvoerder die een gesprek met haar inplande.

Groot was haar verbazing toen ze 3 dagen later gebeld werd met een jobvoorstel. Formeel solliciteren moest nog amper, want de collega's en de zaakvoerder hadden zich al een beeld van haar gevormd, op basis van haar eerder bezoek, de vragen die ze gesteld had en de moed die ze had getoond...

Verdien ik dit wel?

ZIJ: "Dit liep zo anders dan ik had verwacht Ilse! Moeiteloos bijna...

Op die ene grote stap na dan, mijn stoute schoenen aantrekken en GAAN."

En toen zag ik weer de deuk in haar zelfvertrouwen via de twijfel in haar blik:

ZIJ: 'Verdien ik dit wel, ben ik wel goed genoeg? Hadden andere kandidaten niet meer recht op deze job?'

IK: Wat denk je zelf?

Twijfel jij aan jezelf tijdens je zoektocht naar werk?

Bij het begin van een coachingstraject lees ik die blik wel vaker op het gezicht van mijn klanten. Begrijpelijk, want net omdat je zelfvertrouwen een knauw kreeg, neem je een coach onder de arm. Reken maar dat je zelfvertrouwen toeneemt tijdens het traject dat je aflegt...

Herken jij dit? Blijf dan niet zitten met jouw twijfels of je het wel verdient om gelukkig te zijn, of je wel goed genoeg bent.

Pak die gedachten vast en schrijf ze hieronder neer, ik contacteer je vrijblijvend om verder af te stemmen hoe jij kan groeien naar meer zelfvertrouwen. Zodat jij, in jouw specifieke situatie, de moed vindt om datgene te doen wat je zo graag zou doen maar vandaag nog niet durft. 

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Freelance vanuit kracht

Freelance vanuit kracht

door | jun 13, 2019 | Persoonlijk kantelpunt, Professioneel kantelpunt

Freelancen vanuit kracht

Freelancen vanuit kracht in plaats vanuit frustratie

Hij - freelancer - was boos...oh wat was hij boos!

  • Boos op zijn opdrachtgever omdat die afpingelde op zijn tarief
  • Gefrustreerd over zijn 'leidinggevenden' omdat die zijn potentieel onvoldoende zagen
  • Teleurgesteld in zichzelf, omdat hij zich zo liet doen

Ondertussen zocht hij naar een andere opdracht, naar een plek waar zijn talent wél zou gewaardeerd worden. Het lukte alleen niet zo best...

Om één of andere reden werd hij het altijd 'net niet'. Eeuwige tweede. 'Interessant profiel hoor, maar die andere kandidaat paste net iets beter bij onze verwachtingen'. Dat soort van feedback kreeg hij.

En dus vroeg hij aan mij of ik daar iets mee kon: 'business coaching of marketingadvies, CV eens samen bekijken, wat denk jij, Ilse?'

Eerst de weg naar binnen

Het werden fijne gesprekken, maar ze gingen NIET over marketing of over business development of zijn CV.

  • Wel over gevoelens, gedachten, de link tussen die twee en de vertaalslag naar gedrag
  • Over hoe wij 'van buiten' uitstralen wat er zich 'binnen in' ons afspeelt
  • Over hoe anderen daarop resoneren, of net niet

Want da's dus het mooie: van gedrag dat jou niet meer dient in je leven kan je ALTIJD afscheid nemen! Maar jij moet het wel ZELF doen.

Je kan het ene patroon vervangen door een ander patroon waar jij - en anderen ook - wel blij van worden. Je hoeft daarvoor niet te veranderen - je bent al meer dan OK - niets los te laten, niet te 'sleutelen' aan jezelf. Neen: enkel een ander patroon installeren volstaat.

Zo kantel je naar een leven waarin je zingeving, voldoening en waardering ervaart. Respect voor jezelf resulteert altijd in respect door anderen...

Dan de weg naar buiten

En die marketing dan? Die volgde daarna quasi vanzelf... Zijn CV werd een pareltje en hij is nu eindelijk fier over zijn website die nu pas een weerspiegeling is van wie hij ECHT is.

Logisch toch, dat je eerst de weg naar binnen moet afleggen voor je de weg naar buiten kan vormgeven?

Eens je weet wat je wil, wie je bent en waar jouw toegevoegde waarde ligt, is het enkel nog kwestie van daar woord en beeld aan te geven. Zonder dat zelfvertrouwen en zelfinzicht kan je je die moeite zelfs beter besparen.

Foto: Steve Halama @ Unsplash

Herkenbaar voor jou?

Genoeg frustratie gehad als freelancer? Tijd voor een andere mindset? Ik hoor het graag van jou:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Traag en goed

Traag en goed

door | mei 18, 2019 | Persoonlijk kantelpunt, Professioneel kantelpunt

Hoezo, 'ik ben te traag'?

Ik heb een paar tips voor jou wanneer jij als feedback krijgt dat je te traag bent:

  1. Ga niet in de verdediging.
  2. Bedank de ander voor de feedback. Vraag wat de goede bedoeling van de ander is om jou die feedback te geven met deze woorden: "dank je voor de feedback, wat maakt dat je dit met mij deelt?" Wellicht is de ander bezorgd over een gebrek aan tijd.
  3. Doe dit zelf op niet-oordelende wijze, bijvoorbeeld als volgt:
Ik hoor je zeggen dat ik traag ben
te traag...
 
Ik erken dat ik iemand ben die zorgsaam is,
met veel oog voor detail
 
Diepgang is voor mij belangrijk:
ik wil doorgronden en begrijpen
 
Ik blink uit in 'in het moment' leven
met volledige aandacht aanwezig, hier en nu
 
Ik vind het fijn om het verschil te maken
om impact te hebben, net als jij
 
dat doe ik door kwaliteit af te leveren
en daarvoor neem ik alle tijd
 
Wat moet er gebeuren opdat ik die tijd mag nemen
en jij je bezorgdheid over een gebrek aan tijd kan loslaten?

4. Ontvang vanuit verwondering het antwoord.

Ook als het antwoord 'stilte' is.

Want soms hebben gejaagde mensen heel erg nood aan datgene wat jij in overvloed hebt: tijd.

Tekst Ilse Schorrewegen

Foto John Forson @ Unsplash

Kan jij wat hulp gebruiken bij het werken aan je zelfvertrouwen?

Contacteer mij, vul hieronder jouw gegevens in, ik contacteer je dan vrijblijvend om te bekijken hoe jij kan kantelen naar een leven met meer zelfvertrouwen.

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Bewuste levenskeuzes vragen moed

Bewuste levenskeuzes vragen moed

door | mrt 4, 2019 | Persoonlijk kantelpunt

Bewuste levenskeuze maken

Ik was nog jong toen ik een heel bewuste levenskeuze maakte, 13 als ik me goed herinner. Mijn keuze om als vrouw bewust geen kinderen op de wereld te zetten, heb ik echter wel tot mijn 40e moeten verantwoorden. Tegenover mannen en vrouwen, jong en oud, bekenden en onbekenden.
 
Kiezen 'voor het moederschap' geldt blijkbaar als 'pro kinderen' en dus 'pro-mensheid'. Gevolg: de keuze 'pro mensheid' moet 'verdedigd' worden. En de afwijkende keuze 'uitgedaagd'.
 
 
Nu heeft dat 'uitdagen' mij persoonlijk nooit aan het twijfelen gebracht over de juistheid van mijn keuze in mijn leven. Eerder integendeel. Wel was er dat vervelend neveneffect dat ik vaker dan ik het zelf wilde als een voorvechtster voor kinderloosheid werd beschouwd. Een rol die ik helemaal niet ambieer. Ook vandaag niet!
 
 
Waarom ik dan dit artikel deel? Omdat ik me kan voorstellen dat sommige mensen wél bezwijken onder de maatschappelijke druk om kinderen op de wereld te zetten, terwijl ze daar zelf anders over denken. Dit TV-programma over de kinderwens - dat in 2020 op het scherm kwam - bevestigt mijn vermoeden...
 
 
Ik hoop jou bovenal even aan het denken én voelen te zetten over het maken van bewuste levenskeuzes, het maakt niet uit over welk levensdomein. Ook - en vooral - als jouw keuze 'afwijkend' lijkt in de ogen van anderen. Die 'anderen' zouden dat wel eens helemaal anders kunnen zien...
 

Oordelen over afwijkende keuzes

Hoewel ik zelf geen waarde-oordeel uitsprak over wie wél voor kinderen koos, interpreteerden 'moeders' mijn keuze om zelf niet voor het moederschap te kiezen heel vaak als een oordeel over hun keuze voor het moederschap. Met als gevolg dat Ik diende overtuigd te worden van mijn ongelijk.
 
 
Wist ik toen veel dat mijn afwijkende keuze vooral iets triggerde in HEN. Zoals het besef - en de daarmee gepaard gaande angst - zelf minder bewuste keuzes gemaakt te hebben bijvoorbeeld. Als de roze wolk dan uitblijft, kan dat pittig zijn.
 
 
Mijn keuze appelleerde blijkbaar ook aan een overtuiging die heel diep geworteld zit: als je biologisch leven KAN schenken , moet je dat ook doen. Zoiets als: "je bent vrouw, je bent daarvoor geprogrammeerd!"
 
 
Het onbegrip van anderen tegenover mijn keuze voelde vooral als jonge vrouw niet goed, ik kon dat onbegrip niet altijd even goed plaatsen. Want biologisch gesproken maakte ik dan misschien wel een afwijkende keuze, maar een mens kan en mag toch verder denken, voelen en handelen dan louter biologisch? Zo zagen 'de anderen' dat echter niet.
 

Verwijten over een bewuste levenskeuze

 
Naar eigen zeggen wilden mensen mij 'zolang het nog kon, behoeden voor de impact van mijn domme beslissing'. Dat deden ze met uitspraken als deze:
  • 'daar ga je spijt van krijgen', nr 1 met stip
  • bizar genoeg gevolgd door de retorische vraag 'is dat niet heel egoïstisch?'
Gesprekken over dit thema zorgden bijgevolg geregeld voor pittige discussies. Waarna ik achterbleef met het gevoel dat ik iemand gekwetst had door een keuze te maken om iets NIET te doen.
 
 
Terwijl - vanuit mijn perspectief bekeken - mijn keuze er net toe bijdraagt dat kinderen van mensen die wel voor hen kiezen, het beter kunnen hebben! We zijn namelijk met teveel op deze planeet. Daar was ik me sedert heel jonge leeftijd al pijnlijk bewust van, wat niet abnormaal is voor iemand die hoogsensitief is.
 
 
Bovendien had ik naast 'overbevolking' nog heel wat andere redenen voor mijn keuze, maar die kreeg ik zelden deftig onder woorden gebracht. Ook al omdat ik me zo gekwetst voelde door het oordeel over mijn keuze die eerder altruïstisch is maar plompweg als egoïstisch neergezet werd. Dat deed pijn, maakte me verdrietig en dat verdriet kwam er meestal uit als 'boosheid' over zoveel onbegrip. Wat dan door de tegenpartij werd geïnterpreteerd als 'een labiel persoon die niet weet wat goed voor haar is'.
 

Woorden scheppen werelden

Steeds meer mannen en vrouwen willen de keuze voor het ouderschap heel bewust maken. Ze worstelen ermee, in verschillende richtingen.
 
Die worsteling ontstaat mijn inziens onder druk van de verhalen die wij elkaar vertellen waarin 'vrouwelijkheid en moederschap' of 'verantwoordelijkheid en ouderschap' gekoppeld worden aan elkaar. Of over hoe 'gelukkig of succesvol zijn in het leven' gedefinieerd wordt.

Woorden en beelden creëren namelijk werelden. Vraag jezelf maar 'ns af:

  • Hoe tekent een klein kind een gezin?
  • Welk beeld komt er in jou op als je denkt aan een zorgende man?
  • Hoe reageren we wanneer iemand uitspreekt dat kinderen ettertjes kunnen zijn?
  • Hoeveel mensen zitten er in de reclame voor een gezinswagen?
  • Wat vinden we van een vrouw die niet thuis blijft van werk als haar kinderen ziek zijn?
  • Hoe reageer je als iemand jou als antwoord 'neen' geeft op de vraag: 'en jij, heb jij kinderen?' Hoe snel voel je dan medelijden of ongemak omdat je misschien een gevoelige snaar raakte?

Wat meer nuance in de verhalen die wij elkaar vertellen, is dus meer dan welkom. 

Waarden verhelderen in plaats van te oordelen

Minder oordelend staan tegenover wie 'de andere keuze' maakt, helpt ook: 

De keuze van een ander hoeft die van jou niet te bepalen
Jij hoeft je dus niet bedreigd te voelen door een afwijkende keuze van de ander
Word je bewust van de waarden die maken dat jij - en de ander - een bepaalde keuze verkiezen
Bevraag jezelf: door welke verhalen, overtuigingen en meningen is mijn waardenkader ontstaan en voelt dat goed voor mij?
Is het met andere woorden echt MIJN waardenkader - i.p.v. dat van mijn ouders, vrienden etc -  en past het bij hoe IK in het leven wil staan?

Patriarchale maatschappij?

In haar TED-talk verduidelijkt Christen op welke wijze er geoordeeld wordt door anderen - hier in het bijzonder door mannelijke artsen - over vrouwen die bewuste keuzes willen maken rond ALLE aspecten in hun leven, ook over het moederschap.
 
Fijne eye-opener vind ik dat, over de impact van het leven in een patriarchale maatschappij. Voor vrouwen én mannen!
 
In het boek Gelukkig zonder kinderen van Lisette Schuitemaker lees en leer je nog veel meer over hoe mensen wereldwijd bewuste keuzes maken over al dan niet kinderen op de wereld zetten. Vooral het hoofdstuk met de titel 'is het egoïstisch?' raad ik iedereen aan om te lezen.
 
Wat meer nuance over deze topic dient namelijk de hele maatschappij...
 

Hoe nu verder met jouw levenskeuzes?

Levensloopvragen zijn er om gesteld & onderzocht te worden, eerder dan veroordeeld te worden.

Ik wens je de moed toe om de voor jou relevante keuzes bewust te maken in je leven.

Probeer je daartoe héél bewust te zijn over de verhalen, meningen, aannames en patronen die jou hebben gevormd. Die liggen namelijk aan de basis van jouw keuzes en je gedrag.

Gelukkig zijn die patronen niet in beton gegoten: je kan een patroon dat voor jou niet behulpzaam is ombuigen en een nieuw patroon aan je leven toevoegen. Je kan jezelf een ander verhaal vertellen, waarna je de wereld ook op een andere manier zal bekijken.

Wil jij ook een bewuste levenskeuze maken en kom je er in je eentje niet uit? Praat er dan over met anderen. Met vrienden of familie, als die omgeving veilig voelt voor jou. Met een professional als dat veiliger of genuanceerder voelt.

Kies je professional wel met zorg, de video hierboven indachtig...Want professionals zijn ook mensen, met meningen, aannames en overtuigingen.

Foto: Sebastian Staines @ Unsplash

Zin om erover te sparren? Vul het formulier in, ik contacteer je graag, vrijblijvend:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Stilteweekend

Stilteweekend

door | jan 15, 2018 | Persoonlijk kantelpunt

Stilteweekend

Zo beleefde ik het... 

Een stilteweekend met 10 vrouwen, begeleid door nog één:

  • Geen contact met het thuisfront
  • Geen toegang tot digitale bronnen

Hoe is dat?

Kunnen wij meer ZIJN en minder DOEN, gedurende een heel weekend?

Ja, zo bleek.

Mijn bijzondere ervaring met de helende kracht van stilte, geef ik ondertussen graag op mijn beurt door, in mijn werk als kantelaar.

Voel je welkom in mijn praktijk met de naam Kantelpunt...

Waarom op stilteweekend gaan?

Behoorlijk impulsief boekte ik tijdens een drukke decembermaand in 2017 een stilteweekend, georganiseerd door toenmalig Stiltehoeve Metanoia in Damme, begeleid door Isis Mulleman van Mano Yoga. Met de Stiltehoeve was ik al vertrouwd, met Isis nog niet.

Een afgebakend programma was er niet op het moment van boeking. Ik wist enkel dat meditatie er een onderdeel van zou zijn en dat volstond.

Reacties uit mijn omgeving

De reacties die ik kreeg op de mededeling dat ik op stilteweekend ging, spraken boekdelen:

  • 'Ga je dan naar een klooster?'
  • 'Da's zo moeilijk, mediteren, niet mogen nadenken is niets voor mij. Jij bent toch ook een denker?'
  • 'Jij, op stilteweekend? Jij werkt toch al altijd in stilte?'
  • 'En ga jij dan alleen, zonder je man?'
  • 'Klinkt als een sekte, pas maar op!'
  • 'Ja, dat zou ik ook wel eens willen doen, maar sommige mensen moeten werken en hebben een gezin om voor te zorgen!'

Uit de hoek van collega-coaches kwamen dan weer vooral aanmoedigingen en berichten als 'geniet ervan!'...

Voor mij een teken dat er nog veel misverstanden bestaan over stilte, mediteren en zelfzorg. Terwijl dit thema's zijn die in ons tijdsgewricht bijzondere aandacht verdienen. Wetenschappelijk onderzoek toonde het belang van meditatie en innerlijke rust als onderdeel van een gezonde levensstijl al lang aan. Bijzonder toch hoe zoveel mensen dit nog als beangstigend ervaren.

Hoe werkt zo'n stilteweekend?

We spraken af dat we niet zouden spreken van vrijdagavond tot en met late zondagnamiddag. Ook sms-en of digitaal converseren met de buitenwereld zouden we niet doen gedurende die tijd. Want we wilden van DOEN naar ZIJN...

De beschikbare tijd vulden we in met mediteren, rusten, eten, slapen, lezen en zacht bewegen: nidra yoga, yin & restorative yoga, wandelen, fietsen of lopen. Een voetmassage behoorde tot de mogelijkheden en Isis gaf tijdens verschillende lezingen meer informatie over bewust bewegen, ademen, mediteren en 'belichaming'.

Deelname aan alle activiteiten was vrij: een hele bevrijding in een wereld vol 'moeten' en vastgelegde programma's.

'Stel jezelf eens voor-rondjes' werden ook vermeden: heerlijk voor de meer introverte medemens, wel een uitdaging voor de eerder extraverte of nieuwsgierige persoonlijkheden...

Zo'n weekend gaat gepaard met uitdagingen, waarvoor ook oplossingen te vinden zijn:

Uitdagingen

  • Praktische vragen kan je niet stellen: daarom maak je goede afspraken voor 'de stilte' wordt ingezet
  • Je ontmoet ook medewerkers op de plek die je ontvangt: zij praten wel, jij antwoordt niet met woorden
  • Mensen buiten de stiltehoeve op de wandelpaden begroeten jou: jij antwoordt de begroeting, maar niet met woorden
  • Voor mensen die hun smartphone bij zich hielden: het thuisfront en sociale media dagen je constant uit
  • De band met deelnemers wordt ook zonder woorden hechter op termijn waardoor de behoefte om 'contact via woorden' te maken toeneemt
  • Op het moment dat je je bagage begint te pakken, kom je dichterbij de 'ik mag opnieuw spreken-modus': spannend vooruitzicht...

Oplossingen

Oplossingen boden zich verrassend makkelijk aan:

  • Toen ik mijn bril kwijt was - waardoor ik dus nog maar aan 1 ding kon denken: mijn bril terugvinden - vond ik toch de rust in mezelf om terug te keren op mijn stappen en, na dit 4 keer gedaan te hebben, mijn bril zelf terug te vinden waarna mijn hart een vreugdesprongetje maakte, vertaald in een heel brede glimlach; ik had geen idee of iemand dat opmerkte, achteraf vertelde de begeleidster me dat ze mijn glimlach effectief had opgemerkt: bijzonder toch hoeveel wij communiceren, zonder taal te gebruiken
  • Begroeten kan je op zoveel andere manieren doen dan met taal; bonus: gebarentaal en gelaatsuitdrukkingen zijn universeel herkenbaar
  • Dankbaarheid uitdrukken kan ook via gebarentaal en komt zelfs veel krachtiger over
  • Een telefoonnummer doorgeven dat mensen in geval van nood kunnen bellen, lost veel stress op rond 'niet bereikbaar zijn'; zo deden we dat voor de komst van de GSM altijd
  • Het is net het in stilte samen ZIJN, dat voor een verbinding op dieper niveau met anderen zorgt
  • Persoonlijk had ik geen zin meer om te praten, zelfs niet toen het opnieuw mocht; communicatie zonder woorden bleek rijk genoeg...

Toch merkte ik op dat ik een uitgesproken 'sorry' met moeite kon onderdrukken toen ik een deur niet openhield voor iemand die na mij kwam. En dat ik de kat die rondliep op het domein spontaan fluisterend begroette met 'dag poes', waarna ik mezelf mild toelachte toen ik merkte dat ik even de stilte doorbrak.

Extremisme hoeft niet...

Wat BRACHT stilte mij?

1. Verscherpt gehoor

Als het stil wordt rondom jou, merk je pas goed hoeveel geluid er is: overvliegende vliegtuigen, een kraaiende haan, ganzen en honden in de buurt, een peloton fietsers dat voorbij zoeft, een occasionele auto, de klok van de kerk, vogels, ...

Maar evengoed het gekletter van bestek en servies tijdens het eten, het openen en sluiten van een deur, je voeten die de weg raken, je eigen ademhaling. Ik nam waar, hoorde, luisterde en oordeelde niet.

2. Inzicht: de natuur = balsem voor mijn ziel

In min of meer ongerepte natuur zijn, voelt voor mij al sinds ik kind ben als bijzonder weldadig. Ik kom dan thuis in mezelf, word één met de omgeving, van zodra ik mij overgeef aan die omgeving. Omringd door groen en stilte, voel ik me onderdeel van een groter geheel dat ik bemin met elke vezel van mijn lijf, aangezien ik er zelf een stukje van ben. Dat vergeten we wel eens in de waan van de dag, omringd door technologie en beton: wij ZIJN natuur. We staan er niet in, laat staan boven: we ZIJN het gewoon.

Om één of andere reden oefen ik ook een bijzondere aantrekkingskracht uit op dieren die me graag actief komen begroeten als ik 'buiten' ben: paarden, honden, ezels, maar ook niet gedomesticeerde exemplaren als vogels en insecten.

'Waarom doe ik dat niet vaker, gaan wandelen in de natuur?', vraag ik mezelf in stilte af...

'Werkpuntje voor 2018' noteer ik in een mentale nota aan mezelf.

Ik maak ook enkele foto's, als visuele herinnering aan mijn voornemen.

 

3. Zelfkennis: ik ben een babbelkous in mijn hoofd, ook als ik zwijg

'Wat een lawaai is er toch in mijn hoofd' stel ik vast, terwijl ik alleen in stilte wandel langs de Damse vaart. Ik aanhoor nu helderder mijn eigen innerlijke dialogen, de verhalen die ik mezelf vertel, over mezelf en over wat er rondom mij gebeurt. Ik herken ze als 'mijn gedachten'.

Die innerlijke gesprekken vanuit een 'derde-perspectief' aanschouwen, zonder oordeel, alsof je aan de rand van een autosnelweg naar een stroom auto's staat te kijken, is een waardevolle tip die we van Isis krijgen.

Eindelijk laat ik de overtuiging los dat ik om te mediteren moet leren stoppen met denken: niets is minder waar

Mijn gedachten mogen er zijn, ik hoef alleen niet elke gedachte ernstig te nemen of te bevragen...

4. Smaakzin

Dat we echt sociale dieren zijn, merkte ik vooral op tijdens het eten.

Spontaan zocht iedereen een plekje waarbij we niet tegenover elkaar aan tafel moesten zitten, eerder schuin, zodat je ogen een rustpunt vonden ergens in de ruimte voor je. Want oogcontact nodigt uit tot praten en dat kon nu even niet...

Je proeft je eten veel beter en geniet van elke hap wanneer je in stilte eet. De vegetarische maaltijden waren overheerlijk en smaakten naar meer. Toch ben ik ervan overtuigd dat 'eten in stilte' een heel krachtige manier is om jezelf niet te over-eten omdat je veel bewuster voeding tot je neemt. Je vult jezelf niet, je voedt jezelf...

5. Zelfvertrouwen

Het formele werk met meditatie beviel mij prima. Dat was een meevaller, want een half uur stilzitten en je gedachten waarnemen, er niet door meegenomen worden, vasthouden aan een ankerpunt zoals je ademhaling, was een uitdaging voor een bezig bijtje / workaholic als ik.

Tenminste,  toen ik dat op papier las, vond ik het een uitdaging. 'Het lukt me wellicht niet, maar we zien wel wat het wordt' was de overtuiging waarmee ik vertrok. Maar wat bleek? Veel sneller dan verwacht, luidde de gong het einde in van elke meditatiesessie. Met enige fierheid & dankbaarheid keek ik dan ook naar mijn 'prestatie'.

'Weer een overtuiging die ik mag bijstellen, ik kan dit blijkbaar wél' bedacht ik. En ik sprak in stilte met mezelf af dat ik wil proberen om hier een dagelijks ritueel van 10 minuten van te maken. En af en toe wat langer...

6. Verbinding: stilte = vertraging = vrede = liefde = verbinding

Stilte werkt vertragend voor mij. Als ik vrede voel in mezelf, beweeg ik bewuster en in eerste instantie langzamer. Die vertraging zet zich door naar de mallemolen in mijn hoofd. De verbinding die ik dankzij meditatie leer maken met mijn eigen - vaak onrustige - kern, voelt weldadig voor mijn hele lijf.

Langzaamaan leer ik om die rust 'mee te nemen' en opnieuw op te roepen, ook wanneer ik in 'een sneller tempo' terechtkom.

Want daar ging dit experiment ook om: ook in het dagelijks leven wil ik mijn toevlucht kunnen nemen tot de innerlijke vrede die ik hier kom bijtanken. Niet om langer en harder te kunnen 'blijven gaan', wel opdat ik met die innerlijke rustbron contact kan maken op momenten waarop ik dreig meegesleurd te worden door onbewuste reptielenbreinreacties...

Dankbaar kijk ik nu terug...

Dankbaar kijk ik terug op een geslaagd weekend.

  • Dankbaarheid voel ik naar mezelf toe: dat ik ondertussen de kunst heb geleerd om mijn eigen balans tussen in-en ontspanning goed te bewaken, wars van het oordeel van anderen én mezelf. Want ik kan al mijn levensrollen vervullen met meer aandacht, mededogen, mildheid en passie, als mijn batterijen opgeladen zijn en ik vrede ervaar in mezelf
  • Dankbaarheid voel ik ook tegenover de andere deelnemers: topmadammen wiens 'aanwezigheid' ik in volle stilte heb ervaren, met alle voordelen die daarbij horen, zoals de afwezigheid van verhalen, oordelen, meningen en aannames
  • Dank aan begeleidster Isis die het talent bezit om thema's als stilte en meditatie heel luchtig, laagdrempelig en met een heel fijn gevoel voor humor toegankelijk te maken. Geen wonder dat zij ook yogales geeft aan kinderen...

...en vooruit

Heb je na lectuur van dit artikel zin gekregen om jezelf te trakteren op stilte?

Ondertussen kan je helaas niet meer terecht bij de Stiltehoeve, die vandaag onder een andere naam wordt uitgebaat.

Maar niet getreurd,  op de site van Waerbeke vzw vind je actuele inspiratie rond stiltebeleving in vele vormen. Er zijn gelukkig nog enkele stilteplekjes in Vlaanderen waar je terecht kan.

Om stilte te beleven, hoef jij je trouwens niet noodzakelijk te verplaatsen:

Stilte is geen kwestie van focussen op het niets, maar van een opening creëren

Stilte ervaren betekent de deur openzetten naar een ruimte zonder emotionele rommel, waar je kan stilstaan bij je gevoelens, gedachten, dromen en vragen...

Brené Brown in haar boek 'de moed van imperfectie'

 

Wil jij vaker inspirerende artikels als deze lezen? Registreer je dan hier en nu op mijn nieuwsbrief:

 

Ja, inspireer mij verder...