Laaiend enthousiast was ik over mijn digitale boekingssysteem dat ik begin 2024 invoerde in mijn praktijk. Klanten konden nu tijdens hun traject - na het intakegesprek - zelf afspraken inboeken of verplaatsen, zelfs rechtstreeks van op mijn website. Daar kon iedereen toch alleen maar beter van worden, dacht ik.

Tot ik voorbije zomer met enkele keerzijden van dat digitale boekingssysteem, die manier van werken geconfronteerd werd. En ik iets anders besliste...

Hallo, waardenkader?

De vraag waarom ik indertijd ook alweer koos voor het innerpreneurschap kwam bovendrijven voorbije zomer, tijdens een persoonlijk introspectiemoment, naar aanleiding van onze verhuis naar een nieuwe locatie waar ik klanten nog beter kan ont-moeten. Bij elke introspectie grijp ik graag terug naar mijn waardenkader dat ik ongeveer 10 jaar geleden voor mezelf uitschreef, toen er van 'Kantelpunt' nog geen sprake was.

In mijn waardenkader speelt de persoonlijke vertrouwensrelatie die ik wil uitbouwen met klanten een ontzettend belangrijke rol. Maar laat er nu weinig 'persoonlijks' zijn aan een digitaal boekingssysteem.

Dat mag ik helaas ook steeds vaker persoonlijk vaststellen, wanneer ik als burger naar het stadhuis moet bijvoorbeeld - dat is verplicht nadat je verhuisd bent - en ik eerst digitaal een afspraak moet maken, of wanneer ik als patiënt naar de dokter moet en welgeteld 15 minuten krijg. Letterlijk overal zie ik ze opduiken, die digitale reservatieprogramma's.

Sociologen hebben nochtans al vaak bewezen dat 'menselijke verbinding' OOK gesmeed wordt tijdens die door techneuten zo vaak als 'nutteloos' omschreven contactmomenten, waar 'een afspraak plannen in twee agenda's' er één van is. Elkaar actief begroeten op straat is er trouwens ook één, maar dat terzijde...

Toen die contactmomenten met mijn klanten er steeds minder werden - want 'overleggen over een geschikt moment om elkaar te treffen' verdwijnt wanneer je dat allemaal netjes 'automatiseert' - merkte ik dat ik die afstemmingsmomenten miste.

Bovendien werd mijn agenda ook één eenheidsworst, keurig gedirigeerd door de afsprakentool die immers onmogelijk kan 'inschatten' dat ik soms wel een privé-afspraak zou willen verplaatsen voor een klant, maar soms ook niet.

Vreselijk saai vond ik dat schema met al die 'vaste blokken', elke dag hetzelfde.

Radiostilte die niet goed voelde

Maar er speelde ook nog iets anders: als klanten willen 'schuiven' met afspraken, wil ik graag begrijpen wat er aan de hand is, waarom ze dat doen. Daar had ik nu ineens het raden naar...

Bovendien verschoven klanten vaker dan voorheen hun sessies: men schoof niet één, maar meerdere keren met sessies en soms 'verdwenen' mensen gewoon van de radar voor lange tijd, zonder enige verklaring.

Niet alleen is dat allesbehalve bevorderlijk voor een kantelproces, het komt de relatie die ik vanuit gelijkwaardigheid met klanten probeer te onderhouden ook bepaald niet ten goede.

Want laat ik ook maar open zijn over het economische luik van dit verhaal: als zelfstandige heb ik geen inkomen wanneer klanten niet opdagen. Dat gegeven van 'sessies zien verdwijnen uit mijn agenda zonder enige toelichting', gaf dus om vele redenen onrust.

Het kwam mijn werkgenegenheid niet ten goede, om het nog zacht uit te drukken. En dat gedrag had ik blijkbaar ook nog zelf voor klanten 'gefaciliteerd'?

Dat voelde na de zomer zo slecht dat ik in september 2024 van de ene op de andere dag dat hele digitale boekingssysteem heb buiten gefoeterd, ook al betaal ik er nog wel abonnementsgeld voor.

Alle eerder gedeelde linken in communicatie naar mijn digitale boekingssysteem werken dus niet meer. Het is maar dat je het weet, mocht jij nog ergens zo'n mail of nieuwsbrief hebben bewaard...

It takes two to tango...

Wie met mij wil werken, moet voor lief nemen dat ik zoveel mogelijk van mens tot mens wil overleggen, mondeling of schriftelijk, via een medium dat zenden én ontvangen, kortom interactie / dialoog toelaat. Dat medium kan sms of whatsapp zijn, maar liever nog die goeie oude telefoon zodat ik je stem kan horen.

In overleg verplaats ik met plezier een afspraak, bij ziekte bijvoorbeeld. En natuurlijk verstuur ik nog uitnodigingen vanuit mijn digitale agenda. Maar dat doe ik dus opnieuw zelf en manueel. Je krijgt ook geen herinneringen meer een dag op voorhand want ik veronderstel te werken met volwassenen die een agenda kunnen beheren.

Call me oldfashioned, ik weet waarom ik deze cruciale beslissing nam: de dag waarop ik vaststel dat technologie indruist tegen mijn waardenkader, MOET ik immers ingrijpen van mezelf. En snel ook...

Want voor ik het weet, voel ik me geleefd door 'een systeem', onder het mom van productiviteit, efficiëntie en al die andere zaken die de menselijke maat in de weg kunnen gaan staan en waar ik ooit zo de buik van vol had als manager / werknemer, dat ik besliste mijn leven fundamenteel anders vorm te geven...

Hopelijk heb jij - als jij overweegt om klant te worden of al klant bent - begrip voor mijn keuze.

Want als ik eerlijk ben, reken ik erop dat er mensen zijn die precies omwille van mijn bewuste keuze VOOR verbinding en menselijke maat bewust voor mij kiezen als begeleider als ze iets willen kantelen in hun werk of leven.

Deze verandering aan mijn manier van werken zal overigens niet de laatste zijn, meer daarover in een volgend bericht.

Voor wie inspiratie zoekt bij het opstellen van een eigen waardenkader, bij deze het mijne. Ik begeleid je overigens graag bij het opstellen van het jouwe.

Wie z'n eigen waardenkader helder heeft, ervaart kiezen niet langer meer als verliezen.  Ilse Schorrewegen | Kantelaar