Er verandert één en ander binnenkort: 

Kantelpunt verhuist naar een nieuw adres...

Even terugblikken op wat WAS...

Toen ik 9 jaar geleden begon te dromen over mijn eigen praktijk KANTELPUNT, moest dat een plek worden waar 'buitenbeentjes' zich écht welkom zouden voelen om aan diepgaande intro-en outrospectie te doen. Een plek waar zij zich volledig gezien voelden en waar ze terechtkunnen voor levensloop-& loopbaanbegeleiding, lifecoaching en oplossingsgerichte psycho-educatie afgestemd op HUN maat, hun unieke blik op complexiteit, ambiguïteit en - in sommige gevallen - non-dualiteit.

Denk bij de term 'buitenbeentjes' aan mensen die traditioneel een label door anderen opgespeld krijgen - zoals hoogsensitiviteit en hoogbegaafdheid - mensen die bij zichzelf bijzondere persoonskenmerken ontdekken - zoals beelddenkers, creatieve generalisten, introverten - én mensen die bewust of onbewust kiezen voor een specifieke professionele rol die vervulling in hun leven brengt - zoals omdenkers of dwarsliggers, leefwereldverbeteraars, kantelaars, gamechangers & changemakers, zorgers, creatievelingen, kunstenaars, activisten - en tenslotte al wie graag op één of andere manier de status quo rond werk of arbeid uitdaagt...

Bovendien wilde ik het typische hokjesdenken overstijgen dat onze maatschappelijke structuren én onze blik op gezondheid zo typeert. Body en mind zijn één in mijn aanpak, ook al werk ik zelf hoofdzakelijk cognitief en verwijs ik voor het lichaamswerk door naar collega's. Want mijn visie mag dan wel holistisch zijn, in mijn vaardigheden als mens ben ik beperkt en kan ik niet alles zelf doen.

Elementen uit uitéénlopende vakgebieden als comparatieve filosofie, sociologie, psychotherapie, humanistische levenskunst, zenboeddhisme, ethiek en ecopsychologie bracht ik samen in coachingstrajecten, met als doel mijn klanten toe te laten hun perspectief op werk en leven te kantelen, zodat ze stappen durven zetten in levensdomeinen waar ze, VOOR hun coachingstraject, in vastliepen...

Wat vandaag IS...

Vandaag, iets meer dan 8 jaar na de start van Kantelpunt, kan ik in deze zomer van 2024 tevreden terugblikken op:

• Meer dan 600 tevreden klanten, buitenbeentjes én anderen, waarvan er heel wat op hun beurt, in hun persoonlijke én professionele contexten, de verandering werden die ze willen zien in de wereld: impact > check!
• Tientallen klanten die hun waardering voor mijn werk als levensloop-en loopbaanbegeleider openlijk delen, via sociale media, via referenties op mijn website, door likes te geven op wat ik schrijf: zoveel publieke erkenning kreeg ik in de 2 voorgaande decennia als hardwerkende werknemer nooit...
• Een fraai netwerk aan complementaire professionals en leermeesters: mensen die ieder op hun manier en in hun specifieke context pionierswerk verrichten; hier deel ik linken naar hun bijzonder werk, want samen kunnen we meer...
• Acceptatie, binnen mijn eigen groeiproces van vallen en opstaan: het durven uitspreken dat ik zoveel heb om dankbaar voor te zijn, zonder angst het bij dat uitspreken in gevaar te brengen EN zonder angst om als arrogant bestempeld te worden, vroeg behoorlijk wat innerlijk werk: wat ben ik blij dat ik dat werk deed én blijf doen...
• Zoveel geleerd: de mogelijkheden om continu te blijven investeren in mijn eigen groei én het gegeven dat ik die kansen met twee handen heb gegrepen, daar ben ik best trots op...
• Een breed aanbod aan diensten dat bestaat uit langdurige trajecten rond levensloop-en loopbaan + kortstondige mentorgesprekken rond transitie in werk, leven én wereld: want one size does not fit all...
• Contentement in mijn persoonlijk leven, waarin ik me gezond én geliefd voel én andere mensen graag mag zien, misschien wel het mooiste cadeau dat 'het leven' te bieden heeft...

Wat wil WORDEN...

Dankbaarheid en nederigheid zijn op hun plaats als je zo geprivilegieerd mag leven als ik. Die dankbaarheid voel ik momenteel dan ook in elke vezel van mijn lijf:

Minder DOEN en meer ZIJN, staan hoog op mijn agenda...

Maar blijkbaar horen 'rusteloosheid accepteren als bron van DAADkracht en onrust accepteren als element van groeiende ZIJNskracht' daar ook bij 😉

Daarom staat er tussen half augustus en begin september 2024 OOK behoorlijk wat 'doen' op mijn agenda.

Mijn partner en ik verhuizen namelijk naar de rand van de mooie stad Lier en de KANTELPUNT-praktijk verhuist uiteraard mee...

Verhuis naar een andere plek...

Hoe ouder ik word, hoe bewuster ik word van het belang van 'plek':

• de juiste plek innemen in grotere gehelen, in systemen ook,
• liefde voelen voor je eigen plek, met respect voor de ruimere omgeving - de aarde en het water die ons voeden, de lucht die we inademen - én actief zorg opnemen voor zowel dat lokale als het globale geheel, omdat ze één zijn,
• dat alles vertaalt zich in een heel concreet verlangen om letterlijk met mijn handen in de aarde te zitten en zo het leven van dichtbij te zien groeien, in een tuin,
• naast een figuurlijk verlangen om de handen uit de mouwen te steken bij het koesteren én actief beschermen van de plek, die ik TIJDELIJK in bruikleen heb van toekomstige generaties en die ik als 'zorgzaam steward' en als 'goede voorouder' MAG BEWONEN...

Op onze nieuwe plek wil ik alles wat ik leerde en verzamelde tijdens mijn leven en dan vooral het voorbije decennium laten SAMENKOMEN.

Alle waarden die mijn partner en ik zo koesteren, mogen hier letterlijk 'gestalte krijgen'.

Van dat proces wil ik intens genieten en daar ga ik mezelf de rest van mijn leven de tijd voor geven.

Ook een andere rol?

Onze verhuis naar een nieuw adres zal ongetwijfeld een gunstige invloed hebben op mijn eigen verlangen om te blijven creëren. Ik maak er geen geheim van dat ik graag actief meebouw aan een regeneratieve toekomst omdat ik geloof dat dat een goeie manier is die past bij kantelen van ego naar eco.

Dat impliceert dat ik blijf zoeken naar HOE ik BEST kan bijdragen aan zo'n regeneratief verhaal, aan dat immense 'work in progress' waar we met z'n allen voorstaan de komende decennia, opdat onze planeet toch een plek kan blijven waarop het 'goed leven' is, voor zoveel mogelijk menselijk én ander leven, nu én in de toekomst... Of waarin we ons minstens staande leren houden when the going gets tough...

Vragen die mij daarbij bezig houden:

• Hoe zal ik kunnen blijven inzetten op het ondersteunen van het bewustwordingsproces bij een groeiende groep mensen die de uitdagingen waarvoor we als mensheid staan inzien én daar een actieve rol willen in opnemen, zonder er zelf vroegtijdig bij op te branden?
• Is 'één-op-één coachen' de best mogelijke manier om bij te dragen, of kan ik op een andere manier effectiever bijdragen?
• Wat betekent dat voor mijn eigen professionele rol?

PS: Je hoeft er overigens niet eens zelf kinderen voor te hebben, getuige waarvan yours truly...