Jobshaming

Gisteren hoorde ik op nationale radio hoe binnen de sector 'Gezondheidszorg | ondersteuning bij mentaal welzijn' de ene beroepscategorie - psychiaters - een andere beroepscategorie - coaches - in een negatief daglicht zette, ongehinderd door enige kennis van zaken over:

• WAT coaches precies doen en wat ze NIET doen
• OP WELKE MANIER ze dat doen
• HOE ze opgeleid worden en continu bijscholen
• hoe breed het veld van coaching is en hoe divers de toepassingen
• en vooral: welke DEONTOLOGIE coaches daarbij hanteren uit vrije wil, ook al wordt hun beroep niet officieel erkend en kan inderdaad gelijk wie zichzelf 'coach' noemen

Enerzijds had de psychiater het over hoe coaches 'gesprekjes voeren zoals je ook met vrienden kan', om wat later de bevolking te waarschuwen voor diezelfde coaches, want 'we willen kwetsbare mensen toch niet nog dieper duwen door onkundige begeleiding!'.

Heel mijn lijf protesteerde bij zoveel jobshaming...

Jobshaming: wat is dat?

Jobshaming is het publiekelijk bekritiseren van het werk dat iemand doet, met als doel de betreffende beroepscategorie belachelijk te maken, al dan niet met de intentie om de eigen beroepscategorie als superieur te positioneren

De uitspraken triggerden heel wat bij mij...

Jobfierheid enerzijds, maar ook iets anders: strijdvaardigheid.

Meteen gevolgd door het verlangen naar meer begrip en verbinding. Nuance, maar ook duidelijkheid.

Recht van antwoord op jobshaming

Want los van de schromelijke onderwaardering van wat 'een goed gesprek met een vriend' vermag in een mensenleven - en mensen daar steeds minder aan toekomen, omdat ze zichzelf te pletter werken - is dat NIET wat coaches doen.

En coaches willen uiteraard niet dat kwetsbare mensen mismeesterd worden. Daarom verwijst een coach ALTIJD door naar andere begeleidingsvormen als dat aangewezen is en voor zover mensen zelf al niet die stap gezet hebben.

Veel van mijn klanten bijvoorbeeld hebben al een psycholoog of therapeut en ik moedig die klanten altijd aan om IN OVERLEG met hun andere begeleider(s) voor een traject bij mij te kiezen

Of niet. Want soms is het te vroeg, of is er geen persoonlijke klik. Dat is allemaal prima.

Versnippering in het welzijnsveld helpt mensen niet

Maar die 'versnippering in het veld mensenwerk' komt het welzijn van burgers NIET ten goede en het helpt de lange wachtlijsten niet korter worden.

De polemiek tussen de verschillende disciplines onderling, draagt nog minder bij:

Want of jij als 'professional in mensenwerk' jouw doelgroep nu cliënt, klant, patiënt of gewoon 'medemens' noemt, DAT zou toch ondergeschikt moeten zijn aan het gegeven dat je wil bijdragen, hetzij door de vaardigheden en persoonskenmerken die je zelf te bieden hebt, hetzij door zo correct mogelijk door te verwijzen richting gepastere hulp?

Polemiek rond jobshaming aanzwengelen of naar oplossingen zoeken?

Ik twijfelde lang OF ik hierover moest schrijven.

Want door over jobshaming te spreken, zwengel ik mogelijk de polemiek nog verder aan. En dat is niet mijn intentie: teveel ego, te weinig eco.

En die boel wil ik net kantelen...

Maar ik formuleerde wel enkele vragen op LinkedIn aan collega's binnen het brede veld 'mensenwerk':

1. Hoe is het voor jou om dit te lezen?
2. Wat moet er volgens jou gebeuren, opdat we hokjesoverstijgend durven kijken en vaker durven samenwerken, ieder vanuit zijn of haar kracht?
3. Ken jij goeie voorbeelden die je in the picture wil zetten, zodat we ANDERE VERHALEN te horen en lezen krijgen over 'samenwerken aan meer mentaal welzijn voor iedereen'?

Ook hier kijk ik uit naar antwoorden en suggesties.

Mail ze mij via ilse@kantel.be of bel me op +32 477 30 66 99: ik spar er graag verder over met jou, vanuit mijn rol als werkgenegenheidsexpert, loopbaanbegeleider en levensloopcoach.