Professionele statuut-schaamte

Schaamte over je professionele status verspreidt zich als een pandemie in alle geledingen van de maatschappij.

Wat het is en hoe het anders kan, ontdek je hier...

Ben jij zelfstandig?

Dan herken je dit vast:

→ ZZP'ers - zelfstandigen zonder personeel, vaak dienstverleners, beoefenaars van een vrij beroep, bestuurders van een éénmanszaak, innerpreneurs - worstelen ermee dat ze opnieuw in dienstverband 'moeten' gaan werken, omdat ze er financieel niet komen en durven dat amper luidop zeggen

→ Entrepreneurs voelen zich gefaald in het leven, omdat ze hun zaak stopzetten of mensen moeten ontslaan

→ Kunstenaars schipperen permanent tussen verwijten als 'subsidieprofiteur' en 'dagen van zwart zaad' waarop er niets is; ze komen terecht in een fase van mentale én financiële leegte, nada, geen vangnet en finaal ook geen creativiteit meer

Ben je werknemer?

Dan is dit wellicht beter herkenbaar:

→ Vastbenoemde ambtenaren durven amper zeggen dat ze vastbenoemd zijn, omdat ze liever niet geassocieerd worden met enkele minder bevlogen collega's, terwijl zij zelf héél betrokken zijn en vanuit hun dienstverlenende levensvisie voor 'een baan bij de overheid' kozen

→ Werknemers die er al jaren van dromen van zelfstandig worden, blijven die stap uitstellen en durven niet meer luidop praten over hun verlangen, uit angst weggelachen te worden met hun droom

→ Mensen zonder universitair diploma, mét het verlangen om grootse dingen te doen in de wereld, durven die stap niet zetten, enkel en alleen omdat ze niet het juiste boterbriefje kunnen voorleggen

→ Mensen met ontzettend goede 'credentials', de juiste boterbriefjes, massa's relevante ervaring, maar niet meer piepjong komen niet aan de bak en schamen zich elke ochtend zolang zij NIET naar 'hun werk' kunnen vertrekken

Werk je niet (meer)?

→ Kan je door ziekte je leven niet vormgeven zoals je dat heel graag zou willen en 'verstop je jezelf', ver weg van de oordelende blikken en blitse Instagramfoto's?

→ Was je zelfstandig in bijberoep, raakte je werkloos als werknemer en krijg je de officiële instanties niet overtuigd van je grote droom om zelfstandige in hoofdberoep te worden? Ontvang je de hele tijd suggesties voor jobs waar je geen enkele affiniteit mee hebt?

→ Neem jij de zorg voor kinderen of ouderen op je, word je daar amper financieel voor vergoed en beschouw jij jezelf daarom als 'niet rendabel'?

→ Nadert jouw pensioen en vrees jij 'het zwarte gat' omdat je je 'niet meer nuttig' voelt?

Waarom oordelen we toch zo hard

en reduceren we elkaar EN onszelf

tot een louter economische factor

alsof er maar 1 'juiste manier' bestaat om 'een goed leven' te leiden?

Zingeving heeft veel gezichten

Zoveel mensen er zijn, zoveel manieren zijn er om het leven zinvol vorm te geven,

met of zonder betaald werk...

Als 'het geijkte pad' - wat dat ook betekent - niet het jouwe is, betekent dat niet dat je faalt in het leven.

Het is wel een uitnodiging om op ontdekkingstocht te gaan hoe jij het beste kan maken van jouw leven.

Om je statuutschaamte overboord te gooien, zodat je goed zorg kan blijven dragen voor jezelf, elkaar en onze planeet.