Studiekeuze maken
Pittige bevalling...
‘Talen, daar is uw dochter goed in'.
Met dat verdict van het CLB moesten mijn ouders en ik het stellen, toen ik in 1988 op mijn 18 een studiekeuze moest maken en geen idee had waarvoor kiezen. Ik had een grotere leerhonger dan gelijk welke school ooit had kunnen invullen, was wat men noemde 'een modelleerling' en ik had Latijn gestudeerd in het secundair onderwijs omdat dat blijkbaar zo hoorde.
Wiskunde was een hel voor mij. Om bijlessen wiskunde te kunnen volgen, stopte ik zelfs met mijn hobby, piano - terwijl ik overduidelijk meer aanleg had voor piano dan voor wiskunde, dus wat een dwaasheid was dat eigenlijk? - dus dat het niets met wiskunde ging worden, DAT was duidelijk. Maar dan bleef er nog héél veel over om uit te kiezen...
Hoe kies je op je 18 wat je met de rest van je leven gaat doen, als je zoveel mogelijkheden hebt?
Wat men niet 'getest' had
Wat het CLB allemaal NIET opmerkte over mij indertijd:
- mijn talent om mensen te raken in het diepste van hun ziel, door verhalen te vertellen en met veel gevoel piano te spelen
- dat ik zo graag diepzinnige gesprekken voerde, liever met volwassenen dan met kinderen
- mijn bijzonder oog voor esthetiek en schoonheid: ik was altijd met 'beelden' bezig, fotografie in het bijzonder
- dat ik veel tijd voor mezelf nodig had, graag alleen was, zonder me eenzaam te voelen
- de dromen die ik stiekem had over een carrière in de creatieve sector, als filmmaker, als cameravrouw of journalist, oorlogscorrespondent zelfs, schrijver misschien of, waarom niet, actrice: allemaal mensen die verhalen vertellen...
- dat ik liefst van al omringd was door kunstenaars en creatieve mensen: zij voedden mij
- mijn innerlijk vlammetje om anderen te inspireren, ondanks mij introverte persoonlijkheid
- het verlangen als heel klein kind om wicca te worden, omdat ik zo onder de indruk was van prachtige wijze, oude vrouwen die alles wisten van de natuur en in harmonie met haar leefden
- mijn interesse voor opleidingen als psychologie en filosofie, 'Pol & Soc' & creatieve richtingen die je kon volgen bij De Studio en het RITC of aan Luca, maar die ik niet eens luidop durfde uitspreken omdat ik geen idee had OF, laat staan HOE je daar geld mee kon verdienen...
Het CLB keek alleen naar mijn vaardigheden, competenties, 'skills'.
Aanleg of talent, laat staan naar persoonskenmerken, drijfveren of intrinsieke motivatie: dat deed er allemaal niet toe.
Terwijl dat toch erg belangrijke parameters zijn als je een gefundeerde studiekeuze wil maken...
'Mensen lezen' gaat over zoveel meer dan testjes invullen en schoolresultaten bekijken...
Als je niet weet HOE te kiezen...
Vertaler-Tolk Frans – Portugees koos ik uiteindelijk, in Brussel.
Mijn beslissingsproces liep ongeveer zo: ik bleek goed in talen, maar Romaanse of Germaanse talen volgen in Leuven, Gent of Limburg leek mij behoorlijk saai. Dat was een overtuiging van mij, bepaald geen helpende, maar niemand daagde me erop uit. Wat bijdroeg in die overtuiging was dat veel medeleerlingen in die steden gingen studeren en ik wilde iets anders. Niemand van mijn jaar bleek naar Brussel te kijken als studentenstad, dus daar ging ik naartoe.
Tolken bij de Europese Unie dat leek me wel wat. Portugal kwam toen net bij de Unie en heel weinig mensen kenden die taal toen: werk verzekerd dus. Werken bij de EU stond ook garant voor een goed salaris. Op je 18e in die tijd een parameter die niet onbelangrijk was...
Een rolmodel, de oudere dochter van vrienden van mijn ouders die heel fijn kon vertellen over haar studie Tolk, haar avonturen als student aan die school in Brussel en over haar dromen op langere termijn, inspireerde me nog het meest. Ik identificeerde me volledig met haar. Zo’n interessant leven met zoveel nieuwe uitdagingen: dat wilde ik ook.
Als zij het daar zo fijn vond, dan zou ik het ook wel fijn vinden. Dacht ik…
...maak je verkeerde keuzes
Dat ik vanuit mijn hart veel liever iets creatiever deed, verdrong ik. Ik luisterde niet naar mijn gevoel. Ik rationaliseerde mijn keuze, viel voor overtuigingen als 'hoe dom het is om te kiezen voor een richting die geen werkzekerheid biedt'.
Na enkele maanden al kwam ik erachter dat studeren in een stad als Brussel absoluut een waardevolle verrijking voor mijn - daarvoor erg beschermde - leven was.
De studiekeuze echter, die lag me minder. De talen wel, maar dat economie zo’n zwaar vak ging zijn, had ik onderschat. Ik had er niet bij stilgestaan dat die materie zo belangrijk zou zijn als tolk. Ik kreeg in de Latijnse nooit eerder economie en het was ‘een buisvak’ aan de school die ik frequenteerde. Een manier om 'het kaf van het koren te scheiden'.
'Kaf': dat was ik dus? Daar ging mijn zelfvertrouwen.
Na mijn hele jonge leven gehoord te hebben 'een briljante leerlinge' te zijn, kwam dit als een mokerslag aan. Ik zag mezelf al tot het einde der tijden aan een lopende band belanden.
Ik had nooit geleerd met falen om te gaan, terwijl dat natuurlijk gewoon deel van het leven is en zelfs nodig is om te kunnen groeien als mens...
Zo eenvoudig is het dus om jezelf te bedriegen, zonder onafhankelijk klankbord naast je...
Hoe maak je dan wél een gefundeerde studiekeuze?
Op basis van mijn eigen ervaringen en die van de honderden klanten die ik ondertussen al begeleid heb, bundelde ik een aantal tips die ervoor zorgen dat jij niet dezelfde fouten maakt.
Download ze hier, het is mijn geschenk aan jou:
Extra duwtje in de juiste richting nodig?
De keuze voor je studierichting mag jij zelf maken. Op basis van de tips die je hierboven aanvraagt, wordt dat een pak eenvoudiger...
Maar:
- Merk je dat je moeite hebt om de vragen te beantwoorden?
- Krijg jij moeilijk toegang tot wat je 'voelt' bij bepaalde richtingen?
- Zorgt dat voor zoveel stress dat je er de moed bij verliest?
Of zie jij jouw kind hiermee worstelen?
Dan heb ik iets voor jou:
Als ervaren levensloop- en loopbaancoach, beschik ik over fantastische instrumenten die jou vanaf je 18e precies genoeg zelfkennis bezorgen zodat jij wél een gefundeerde studiekeuze kan maken...
Klinkt dat goed? Klik dan op de foto om er meer over te ontdekken:
Hey Ilse, inderdaad... we moeten onze kinderen meer laten doen wat ze echt graag doen... Om een of andere bizarre reden is dat bij mijn spook Grieks... Ok, ik geef toe, hij is aan "de Latijnse" begonnen onder onze impuls. Maar dat Grieks... dat was zijn keuze. En daar moet hij echt hard voor werken! Je houdt het soms niet voor mogelijk welke reacties we krijgen. Allé, dat Grieks, daar zijt ge toch niks mee. Da's nu toch echt voor niks nodig. Los van het feit dat ik het daar niet mee eens ben, doet het er eigenlijk niet toe. Zou mijn spook wiskundige richtingen en technische richtingen aankunnen? Geen twijfel! Maar hij zou er echt niet vrolijk van worden.
"Later" wil hij rechten studeren. En als je hem met vuur zijn mening ziet verdedigen, dan denk ik echt wel dat deze "menswetenschappelijke" richting hem op het lijf zal geschreven zijn. En wordt het iets helemaal anders? Dan zullen we dat wel zien!
Dank je wel voor je reactie Sofie.
Mensen die hun hart volgen: het roept bij sommigen soms afgunstige reacties op.
Frappant toch hoe jouw zoon zo goed zijn mening kan verdedigen. Jammer alleen dat hij zich 'moet' verdedigen...Ooit zullen de mensen die nu nogal makkelijk oordelen wel inzien dat jouw zoon gelijk heeft om zijn hart te volgen.
Ik zie als levensloopbaancoach en kantelaar elke dag opnieuw bij mijn klanten wie het gelukkigst is op lange termijn: zij die wél bewuste keuzes hebben gemaakt - of maken - en hebben gedurfd hun hart te volgen. Zelfs als dat niet altijd resulteerde in een succesverhaal!
Op je 77e wil je toch liever achterom kunnen kijken en zeggen: 'ik heb het geprobeerd!' dan te moeten zeggen 'had ik maar...'.
Mooie inspiratie, hopelijk steek je hiermee vele andere twijfelende jonge mensen - of hun ouders - een hart onder de riem. Dank daarvoor!