Sta jij op een kantelpunt?

Waarom vinden we stappen zetten in een andere richting zo lastig?

Misschien omdat jij gelooft dat 'het nu eenmaal niet anders kan'?

Misschien denk je dat anderen wél moeiteloos dealen met datgene waarmee jij worstelt als mens, als professional. Maar heb je het hen ook echt met zoveel woorden gevraagd?

Misschien zijn we met heel veel mensen dingen 'als waar' gaan aannemen die we toch beter in vraag zouden stellen:

• Wat als we het gewoon verleerd zijn om kritisch te denken, ook OVER ons denken?
• Wat als we de tweedeling die wij sinds de Verlichting maken tussen 'denken' en 'voelen', tussen 'lichaam' en 'geest' herzien en ze zoals voorheen opnieuw als één beschouwen?
• Zouden we dan de door mensen gecreëerde afscheidingen gewoon kunnen wegdenken?

ALS we dat doen, zou er zomaar ruimte kunnen ontstaan waarin we lastige gevoelens wél 'toelaten', in plaats van ze te bestrijden of ervan weg te lopen, waardoor we te weinig energie overhouden om iets aan 'een vervelende situatie' te veranderen.

Omdat we lastige gevoelens liever NIET voelen

Welke vervelende situaties en gevoelens ik bedoel? Deze bijvoorbeeld:

• VERONTWAARDIGING OVER ONRECHT, OP ONS EIGEN WERK OF OP 'DE ARBEIDSMARKT', zoals discriminatie, het bestaan van bullshitjobs, het gevoel vast te zitten in een gouden kooi en tegelijkertijd geen écht andere keuze te hebben
• TELOORGANG VAN DIENST- EN ZORGVERLENING door overmatig proces- en cijferdenken en een gebrek aan relationeel bewustzijn bij machthebbers en beleidsmakers
• ENSHITTIFICATION vervat in bedrijfscycli en techdiensten, waardoor we onszelf gereduceerd zien tot koopverslaafde consumenten, tegen beter weten in
• VIBESESSION: het fabeltje dat 'hoe beter het met 'de markt' gaat, hoe beter het met mensen is gesteld': vandaag zien we eerder bewijzen van het tegendeel en weten we dat er grenzen zijn aan die groeimythe
• TERRAFURIE: door milieufilosoof Glenn Albrecht gedefinieerd als de woede over de verwoesting van de Aarde, door onverantwoord gedrag van politiek en bedrijfsleven én het gevoel iets te willen doen om dit te stoppen, om van richting te veranderen, ook als jij jezelf niet meteen als klimaatactivist definieert
• SOLASTALGIA, de heimwee die je voelt terwijl je thuis bent, het gevoel van machteloosheid en verdriet omdat onze leefomgeving wordt aangetast en steeds minder 'veilig' voelt.  Als sociale dieren hebben wij namelijk een veilige, vertrouwde en gezonde leefomgeving nodig en die zien we steeds verder afkalven

Liever dan deze gevoelens te doorvoelen, gaan we ervoor op de vlucht of vechten we ertegen. En als DAT niet meer lukt, dan verstijven we, gaan we in apathie. We weten het ondertussen wel, we kennen die patronen, maar het blijft lastig om er alternatieven voor te vinden. Of toch niet? 

En dan nu het beste nieuws ...

Andere manieren van leven en werken bestaan wél al. Alternatieven genoeg, zowel op persoonlijk, professioneel, als maatschappelijk niveau, kijk maar:

• • regeneratief leven, in plaats van kolonisatie, competitie en extractie als maatschappelijk model, met daarbinnen
  • economische postkapitalistische modellen die HET LEVEN ZELF centraal zetten zoals 'de betekeniseconomie': een fantastische basis voor politieke beslissingen én bedrijfsvoering
  • waarbij langetermijn waardecreatie voor AL wat leeft het haalt van kortetermijnwinststreven ten bate van een minderheid;
  • 'welzijn als basis voor welvaart' - in plaats van 'welvaart ten koste van welzijn' - als sociologisch model, waarbij we
  • focussen op kwaliteit in plaats van kwantiteit, diepgang in plaats van oppervlakkigheid waardoor we
  • verbondenheid in plaats van vervreemding ervaren, zodat we vaker kiezen voor coöperatief denken en werken, ook wel commonisme genoemd, niet te verwarren met communisme

Op persoonlijk vlak helpt het om 'beter te leren gronden', zodat ons zenuwstelsel tot rust kan komen en we opnieuw gaan 'resoneren' MET wat ons energie geeft, in plaats van ons af te zetten TEGEN wat ons energie ontneemt.

En wat dan als 'de staat van de wereld' schuurt?

Dan nodigt onze OMGEVING ons uit

om stil te staan bij wat WIJ anders willen in de toekomst,

om als gemeenschap met andere ogen te leren kijken naar de keuzes die WIJ maken

op basis van de VERHALEN die we onszelf vertellen...

Ben jij bereid om kritisch te kijken naar die verhalen?

1. Onderzoek jouw wereldbeeld

Verschillen in wereldbeeld maken dat mensen verschillende strategieën kiezen om 'een goed leven' te kunnen leiden.

Beseffen dat jouw wereldbeeld NIET 'de norm' is, kan voor veel opheldering zorgen over wat maakt dat het zo schuurt in de wereld.

Test hier jouw wereldbeeld en vergelijk het met dat van mensen rondom jou.

Do it now, thank me later...

2. Durf verbeelden

Hebben we wel door dat 'onze keuzevrijheid' eigenlijk best beperkt is? Dat we immers enkel kunnen kiezen uit datgene wat ons voorgeschoteld wordt? Daar stellen we ons opvallend weinig vragen bij.

Sterker nog: wanneer we die vragen wel stellen, wordt dat afgedaan als een persoonlijke crisis.

Waarom spreken we niet over ontwaken als mens, in plaats van over een crisis?

Is het niet juister om te zeggen dat we misschien wel een crisis beleven, maar eerder een crisis van verbeelding, als gevolg van hoe we onze samenleving én economie hebben ingericht? En wat als we dan SAMEN ontwaken, waking up with everyone around us, zoals Tej Steiner zo mooi formuleert?

Want we kunnen ook zelf met alternatieven komen. Tenminste, op voorwaarde dat we onze gedroomde toekomst durven verbeelden en verwoorden. Dat we met andere ogen durven kijken en durven 'twijfelen'.

3. Durf verbinden

In onze materialistische maatschappij - waarin consumentisme en 'het individu' voorop staan - beconcurreren we elkaar vooral. Zelfs als we 'collega's' van elkaar zijn in eenzelfde organisatie. Waarom toch?

Waarom geloven wij massaal één specifiek narratief dat ons wijsmaakt dat het in het leven ieder voor zich is, terwijl wij voor letterlijk ALLES interafhankelijk van elkaar zijn? En niet alleen van andere mensen, van AL wat met ons samenleeft op deze mooie planeet. 

Je plaats in de wereld 'moeten verdienen' - bijvoorbeeld door hard te werken - dat is nog zo'n overtuiging die te gek voor woorden is. Je BENT geboren, je bent hier al, je hoeft je plek helemaal niet af te dwingen of 'te verdienen'. Je bent genoeg.

Als jij er voldoening uit haalt om hard te werken, by all means: enjoy! Maar als je 'hard werkt' bij wijze van vlucht-of vechtstrategie, om niet te moeten dealen met iets wat heel hard om je aandacht vraagt, DAN zijn er betere strategieën te vinden, namelijk verbinden met jezelf. 

4. Kantel het perspectief

Met andere ogen leren kijken, kan je ook invullen als 'kijken vanuit een ander perspectief dan je gewend bent'.

Kantel dus 'ns wat vaker je perspectief en vraag jezelf af: "waarvoor is het probleem waarmee ik op dit moment geconfronteerd ben in mijn leven een oplossing?"

Want of jij nu een gebrek aan iets ervaart, dan wel een teveel: iets in jou roept je op om iets te veranderen: waar wacht je nog op?

Reon Brand, 'futurist' bij Philips en geïnterviewd door Re-story, distilleerde in 2019 al volgende vier toekomstperspectieven:

1. Sentiocentrisme waarbij menselijke intelligentie het hoogste goed is
2. Anthropocentrisme waarbij menselijke vooruitgang het hoogste goed is
3. Resourcecentrisme waarbij duurzame welvaart centraal staat
4. Ecocentrisme dat biodiverse ecosystemen en regeneratie vooropstelt

Die vierde piste, één van transformatie en regeneratie sluit mooi aan bij 'kantelen van ego naar eco':

ECONOMIE TEN DIENSTE VAN HET LEVEN IN PLAATS VAN ANDERSOM

We beseffen het nog te weinig, maar economisch denken domineert ons hele bestaan: het lijkt wel IN ons DNA geslopen....

Niet enkel reduceren wij onszelf daardoor zonder enige weerstand tot 'economisch middel', ook de politiek wordt volledig gestuurd door het dominante economisch narratief. Dat zou op zich nog een vrije keuze KUNNEN zijn, ware het niet wat wij vandaag beschouwen als 'enig mogelijk economisch narratief' - het kapitalisme of zijn communistische tegenhanger - zijn allesbehalve 'de enigen': er bestaan veel meer perspectieven op economie, op hoe wij ons huishouden als maatschappij best beredderen:

De visie die Kees Klomp ontwikkelde rond 'de betekeniseconomie', of Kate Raworth's 'donut economy'-model benaderen de economie bijvoorbeeld vanuit een heel ander perspectief: in deze modellen staat economie opnieuw ten dienst van het leven, in plaats van andersom. 

Een mogelijk gevolg van zo'n ander economisch narratief, zou een evolutie van het antropoceen - ons huidig tijdperk, waarin de mens zichzelf beschouwt als 'ruler of the world' en die wereld volledig naar zijn eigen hand zet, ook als dat tot de vernietiging van zichzelf kan leiden - naar het symbioceen kunnen zijn: een tijdperk waarin de mens als integraal onderdeel van wat wij vandaag als 'natuur' omschrijven én technologie in balans samenleven en elkaars bestaan verrijken. Simpelweg omdat het veel minder strijd vraagt om MET het leven te bewegen, in plaats van ertegenin te gaan.

Een hoopvol perspectief, toch?

wat brengt Artificiële intelligentie?

Zeker nu we vandaag naast ecologische rampspoed nog met een andere factor rekening te houden hebben: artificiële intelligentie of AI die op volle kracht onze maatschappij 'betreedt'.

Misschien verdwijnt slechts 10% van de jobs door de komst van AI, maar vast staat dat 100% van dat wat wij 'werk' noemen en ons toelaat te voorzien in ons levensonderhoud beïnvloed zal worden...

Hoe die AI-transitie gaat verlopen? Geen mens die het vandaag kan voorspellen, pun intended.  Maar dat deze transitie weer nieuwe vragen en opportuniteiten met zich meebrengt voor de toekomst, DAT staat wel vast:

• Zullen wij 'human being' en 'human doing' eindelijk beter in balans krijgen? 
• Want als we niet meer MOETEN werken, hoe gaan wij drukverslaafde mensen de vrijgekomen tijd dan wél invullen?
• En hoe gaan we in ons levensonderhoud voorzien als dat niet meer via 'arbeid' moet?
• Zullen we 'human' en 'artificial' uit elkaar kunnen houden?
• Moet dat?

• En kan 'meer zijn' en 'minder doen' een positief effect hebben op klimaatverhitting?

Tijd voor nieuwe verhalen en een andere mindset

Steeds meer trotse onderstromers stellen als geëngageerd burger, bevlogen medewerker of pionierend leefwereldverbeteraar vast dat al wat niet meer werkt OOK een uitnodiging is om te bouwen aan een ANDERE toekomst: aan andere manieren van werken en leven.

Want veerkrachtig als wij mensen zijn, kunnen we UIT onze fixed mindset - die alles liefst bij 'het oude' houdt - evolueren.

En naarmate je blijft groeien in bewustzijn, kom je vroeg of laat uit bij een benefit mindset: een mindset waarbij je het concept 'eigenbelang' met plezier overstijgt:

Bron: Ash Buchanan

Mogelijke consequenties voor de toekomst van 'werk'

Wat doet het met jou om dit te lezen?

Hoe zou het zijn voor jou om op die manier in het leven te staan?

En werk te herdefiniëren, bijvoorbeeld als 'liefde in actie?

Een nieuwe definitie van werk...

Wie geeft en wie neemt eigenlijk werk?

In het maatschappelijk debat over werk plaatsen wij 'werkgevers' en 'werknemers' - bijzondere terminologie trouwens, want wie geeft en wie neemt werk - TEGENOVER elkaar, als waren ze tegengestelden. Terwijl ze in praktijk interafhankelijk van elkaar zijn: beide partijen hebben immers een vraag en een aanbod en hebben elkaar nodig om te kunnen bestaan.

Stel dat we ook die tweedeling op de schop zouden gooien en vanaf nu naar de wederkerigheid binnen die relatie zouden kijken: hoeveel menselijker zou dat het proces van 'matchmaking' maken voor elke betrokkene?

Hoezo arbeids'markt'?

'Het veld waarin wij arbeiden' functioneert heus niet volgens marktprincipes. Toch spreken we over 'een markt'. Is het wel wenselijk om vast te houden aan dergelijk taalgebruik dat duidelijk komt uit 'het oude verhaal'?

Of moeten we onze taal maar 'ns aanpassen, in functie van de wereld waarin we graag WILLEN leven,

omdat een warmere samenleving nu eenmaal vraagt om zorgvuldig gekozen woorden?

Ik denk het wel en om die reden steunt Kantelpunt het initiatief van het herstelwoordenboek voor de economie. Daar zoeken ze woordvoerders van de toekomst: mensen die taal creatief inzetten om ons wereldbeeld te helpen kantelen.

Schrijf je mee?

En ga dan meteen op zoek naar woorden die je ook op deze website terugvindt...

Toekomstgerichte vaardigheden? Technologisch én relationeel...

'Werkgevers' hebben zo hun eigen perspectief op hoe de toekomst er zal gaan uitzien en welke vaardigheden zij tegen 2030 van 'werknemers' verwachten.

Zij definieerden die vaardigheden tijdens het World Economic Forum en dat ziet er naast technologisch ook verrassend relationeel uit:

Innerlijke transformatie als bron voor maatschappelijke transitie

Maatschappelijke transitie volgt meestal na transformatie van voldoende individuen

Zo kunnen we de vaardigheden van hierboven netjes mappen op deze inner development goals of IDG's. IDG's zijn vaardigheden die wij VAN BINNENUIT te ontwikkelen hebben en ze worden beschouwd als cruciale voorwaarde om de sustainable development goals (SDG's) te behalen die landen in 2015 overeenkwamen om de klimaatontwrichting te beperken. 

Nr 8 gaat van de Sustainable Development Goals gaat over 'waardig werk en economische groei'.

Agenda 2029 vertaalde dat in het te realiseren DOEL 'zorgen voor 'zingevend werk, namelijk iedereen de mogelijkheid bieden om zingevend, waarde creërend werk te doen.' Met nadruk op 'mogelijkheid', niet op 'verplichting.

Laat DAT nu zijn waar ik met Kantelpunt voorbije decennium heb aan bijgedragen: mature professionals die vanuit een benefit mindset willen bijdragen aan een planeet waarop het voor zeven generaties na hen nog altijd 'goed leven' is begeleiden richting zingevend, waardecreëerend werk.

Klik op het beeld voor een Nederlandstalige vertaling en aanvulling van deze IDG's. En ga hier naar de community die op Linked-In in Vlaanderen ontstond rond de IDG's. 

Al die modellen brengen me bij volgende vraag:

Ben jij klaar voor THE AGE OF WISDOM?

In THE AGE OF WISDOM promotions won’t go to the people with the most impeccable spreadsheet, but to those who can transform a team’s silent anxiety into aligned action...

Joe Hudson

Anders gezegd: met je kennis alleen, ga je er niet meer komen in de toekomst, vooral niet als 'kenniswerker':

• Emotionele intelligentie
• Wat je doet met wat je kent
• Hoe 'open' je bent om bij te leren én af te leren
• Hoe jij je verhoudt tegenover 'Anderen', ook tegenover mensen die een andere visie hebben,
• En hoe jij je medemenselijkheid gaat bewaren in stressvolle en vaak veranderende situaties,

DAT worden steeds belangrijker persoonskenmerken en vaardigheden, naast technologische skills.

Vermoed je dat je daar nog ontwikkelpotentieel in hebt? Dan loont het zeker de moeite om daarmee aan de slag te gaan: 'levenslang leren' is geen hype, het is het nieuwe normaal. En coaching zal daarbij een steeds grotere rol gaan spelen.

Om optimaal zicht te krijgen op jouw ontwikkelpotentieel in funtie van de toekomstgerichte vaardigheden hierboven, ontwikkelde Kantelpunt samen met Erik Willemse van Doenkers een fijn cadeau: INSTANT feedback over hoe toekomstproof jij je vandaag al toont, op Linked-In en in je CV

Wacht, AI? Moeten we daar dan niet kritisch over zijn? Toch wel. 

EN ik heet je welkom in de wereld van de paradoxen: hoewel ik zelf ethische bezorgdheden heb bij AI, laat ik je hier toch kennismaken met de kracht ervan. AI is namelijk objectiever én vollediger in de beoordeling van jouw CV en Linked-In-profiel dan ik als mens ben.

Laten we dus vooral blijven praten over onze bezorgdheden rond AI, én over het potentieel ervan in een regeneratieve toekomst.

Die dialoog ga ik graag aan met jou, ik voer hem dagelijks met mezelf én mijn partner die AI bewust inzet om mensenlevens te verbeteren.

Wat jouw voorgangers vertellen over hun transitie

Wanneer is Kantelpunt inschakelen een goed idee?

Werkt kantelen ook in bedrijven?

Waarom zou het daar niet werken? Meer dan 20 jaar professionele ervaring, in functies als HR manager, Communicatiemanager en Organisatie-adviseur + een klein decennium ervaring als zelfstandig levensloopbaanbegeleider leverden mij ontzettend boeiende inzichten op over hoe we ons perspectief op werk kunnen ombuigen - van iets wat lastig is, naar iets wat waarde toevoegt, nu én in de toekomst - én wat daarvoor nodig is in de praktijk, op plaatsen waar wij werk verrichten.

Eerder dan theoretische modellen, methodieken of rapporten, deel ik met plezier doorleefde wijsheid in gesprekken van mens tot mens. En het liefst van al daag ik uit tot introspectie, door het stellen van pittige vragen.

Vertegenwoordigers van zebrabedrijven én beleidsmakers die verder willen kijken dan 'business as usual': bel me! Want alles begint met een goed gesprek...