Sta jij op een kantelpunt?

VERONTWAARDIGING OVER ONRECHT in de wereld

Hoe vullen we 'menszijn' en medemenselijkheid in, vandaag en voor de toekomst?

VERONTWAARDIGING OVER ONRECHT in de arbeidsmarkt

• Discriminatie
• Gebrek aan professionalisme én menselijkheid tijdens het proces van werving
• HR-processen die allesbehalve de mens en het leven centraal zetten
• Bullshitjobs
• Het gevoel vast te zitten in een gouden - of blikken - kooi
• En tegelijkertijd geen écht andere keuze te hebben

TELOORGANG VAN DIENST- EN ZORGVERLENING in onze maatschappij

ENSHITTIFICATION in bedrijfscycli en techdiensten

VIBESESSION

het fabeltje dat 'hoe beter het met 'de markt' gaat, hoe beter het gaat met de mensen, terwijl we vandaag vooral bewijs van het tegendeel zien.

We weten ondertussen perfect tot op welke hoogte welvaart bijdraagt aan welzijn én we weten ook wanneer dat principe omkeert. Toch handelen we er niet naar. Nog niet...

TERRAFURIE

Door milieufilosoof Glenn Albrecht gedefinieerd als 'de woede over de verwoesting van de Aarde, door onverantwoord gedrag van politiek en bedrijfsleven én het gevoel iets te willen doen om dit te stoppen, om van richting te veranderen'

SOLASTALGIA

Van eenzelfde orde: de heimwee die je voelt terwijl je thuis bent, het gevoel van machteloosheid en verdriet omdat onze leefomgeving wordt aangetast en steeds minder veilig voelt

Herkenbaar?

Herken jij deze gevoelens, maar duw je ze vaak weg, vecht je ertegen of verlammen ze jou net?

Merk je dat je daardoor niet 'in actie' komt en steeds tegen dezelfde dingen lijkt te lopen?

Erg menselijk allemaal: niet iets waarvan je moet genezen of voor in therapie hoeft, wél zijn het signalen om naar te luisteren en je af te vragen wat ze je vertellen over waar je ten diepste naar verlangt

Ik hoor je.

Veel grote uitdagingen krijg je niet opgelost als individu: daar is systeemverandering voor nodig. Een paradigma-shift zelfs, die we op grotere schaal moeten maken. En al aan het maken zijn, daarover verder meer.

Dat geldt zeker ook in professionele contexten: systeemfouten zoals chronisch personeelstekort, fouten in procedures, kafkaiaanse processen tot en met schaduwkanten van ons mens-zijn tieren welig.

Die leiden tot traumaresponsen bij medewerkers die zich hier geen blijf mee weten. Daar wordt door leidinggevenden op gereageerd met meer controle, meer regels en nog meer frustratie in alle lagen van een organisatie. Zo blijven we maar doorploeteren.

But guess what:

• Je lost systeemfouten niet op door mensen te beschuldigen en te verplichten harder hun best te doen
• Je lost systeemfouten niet op door als enkeling te proberen wat er in je omgeving fout loopt recht te trekken of goed te maken
• En systeemfouten gaan ook niet verdwijnen door te blijven wijzen naar 'het systeem' buiten ons als grote boosdoener

Als we zoveel uitdagingen in ons werk en in de wereld niet in ons eentje kunnen oplossen en we evenmin alles kunnen afschuiven op 'de anderen' of 'het systeem': wat kunnen we dan wel ondernemen?

We kunnen beginnen met hulp vragen aan elkaar en beseffen dat wij zelf  - deel van - het systeem ZIJN...

Waarom we dat niet doen?

Omdat we eerder concurreren met elkaar dan samen te werken. Omdat we geleerd hebben elkaar te wantrouwen en te denken in termen van schaarste.

Gevolg?

We delen amper mét elkaar HOE machteloos en eenzaam we ons voelen, 

terwijl we dat met steeds meer mensen voelen,

waardoor steeds meer mensen 'uitvallen'

Hoog tijd dus om de rangen te sluiten en ons niet verder 'uit elkaar' te laten spelen, maar opnieuw te leren 'mensen', met ALLES wat hoort bij dat mens-zijn:

• ook het omarmen van kwetsbaarheid en existentiële onzekerheid
• ook het erkennen van onze eigen schaduwkanten en pijnlijk verleden
• maar bovenal beseffen wat een potentieel er voor ons ligt in wél verbinden met elkaar en verbinden met onze omgeving, waar we interafhankelijk van zijn voor ons aller welbevinden, nu en in de verre toekomst...

Kwetsbaarheid tonen, vinden we cool bij een ander, maar zelf wagen we ons er amper aan, al gemerkt?

Dat komt zo:

Al heel vroeg in ons leven leerden we dat het nodig is je te wapenen TEGEN wat het leven allemaal voor ons in petto heeft en om vooral NIET te tonen hoe we ons daar écht bij voelen

Daardoor ben jij misschien gaan geloven dat 'anderen' wél aankunnen waar jij je tanden op stukbijt en dat jij dus wel een loser moet zijn: DAAR komt dus dat schaamtegevoel vandaan dat je klein houdt.

Misschien heb jij het tegenovergestelde geleerd, namelijk dat 'de Ander' een rotgevoel over zichzelf aanpraten helpt om jezelf beter te voelen. Dat getuigt al evenmin van veel zelfliefde of respect.

Wat als we vanaf nu leren uitspreken hoe wij ons voelen én de Ander vragen hoe het voor hem is?

Zolang we dat niet doen, blijven we ons namelijk verbergen achter een pantser van geveinsde onkwetsbaarheid.

En blijven gevoelens van schuld en schaamte ons triggeren.

Wat als we wél openlijk uitspreken dat het heus NIET altijd lukt om de beste versie van onszelf te zijn, om continu vanuit overvloed te denken, simpelweg omdat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is?

En wat als we tegelijkertijd ook beter taal leren geven aan wat ons écht deugd doet, zoals de eenvoudige dingen in het leven, als zuivere lucht kunnen inademen, pijnvrij zijn, de schoonheid van een boom mogen aanschouwen of de blijdschap die we voelen wanneer iemand ons laat oversteken op straat?

Uitspreken wat er zich IN jou afspeelt, herstelt namelijk minstens één cruciale verbinding: die met jezelf. Je hele zelf, die bus vol ikken die je bent, met zowel blije als ooit gekwetste delen.

Jouw manier van mens-zijn, je graad van menselijkheid triggert instant de menselijkheid in 'de Ander'.

Zo vormen wij samen 'de maatschappij'.

En vormen wij 'de wereld'.

Daarin zit een fantastische opportuniteit voor een fundamenteel ANDERE toekomst, één van verbondenheid in plaats van separatie...

'Wat je aandacht geeft, groeit', die uitdrukking heb je vast al ooit gehoord? Laat me je daarom een duwtje geven in de richting van het zien van kansen en opportuniteiten:

Als 'de Ander' net als jij worstelt met zijn mens-zijn en met de kwetsbaarheden die daarbij horen, dan zoekt 'de Ander' OOK naar oplossingen. En dan nu het beste nieuws: we VINDEN die oplossingen met steeds meer mensen, op allerlei niveaus en manieren.

Die broodnodige PARADIGMASHIFT van hierboven, die IS AL VOLOP BEZIG...

Kijk maar:

REGENERATIE: voorbij duurzaamheidsdenken

The future of sustainability is REGENERATION: replenishing and restoring what we have lost and building economies and communities that thrive, while allowing the planet to thrive too

uit ‘The New Sustainability: Regeneration’ Trend Report by J. Walter Thompson Intelligence

Klaar met al dat competitief en extractief denken, met kolonisatie ook én kijkend naar de verbanden tussen alle crises van vandaag, ontdekken mensen wereldwijd het potentieel van regeneratie, het zelfhelend vermogen van levende systemen. Ik vertel je daar graag meer over, tijdens een goed gesprek...

BIOREGIO'S ALS NATUURLIJKE GRENZEN

Check in België bij And now what voor meer informatie over bioregio's, zij zijn hierin erg beslagen.

POSTKAPITALISTISCHE ECONOMISCHE MODELLEN WAARIN HET LEVEN ZELF CENTRAAL STAAT

Want uiteraard vraagt zo'n regeneratieve wereld om andere economische modellen, zoals de betekeniseconomie van Kees Klomp, of Kate Raworth's donut economie: fantastische basissen zijn dit voor politieke beslissingen én bedrijfsvoering waarbij langetermijnwaardecreatie voor AL wat leeft voorrang krijgt op kortetermijnwinststreven ten bate van een kleine minderheid.

Op die manier wordt

WELZIJN DE LEIDENDE BASIS VOOR WELVAART ALS SOCIOLOGISCH MODEL

in plaats van het huidige dominante verhaal dat welvaart hoger inschat dan welzijn, terwijl het verleden aantoonde dat die manier van kijken vooral leidt tot gevoelens van existentiële leegte die verdoofd worden met hedonisme.

FOCUSSEN OP KWALITEIT VAN LEVEN

in plaats van te denken in termen van kwantiteit, wordt leidend in de nieuwe narratieven. Bij 'kwaliteit van leven' verkiezen we diepgang boven oppervlakkigheid, radicale eerlijkheid boven spirituele bypass of toxisch positivisme.

VERBINDING IN PLAATS VAN VERVREEMDING

Verbondenheid met onszelf, elkaar en al het leven dat ons omringt, zodat we weer voelen: wij ZIJN één en hetzelfde en tegelijkertijd uniek!

Als logische consequenties volgen daaruit:

PLANTBASED VOEDSEL KRIJGT VOORRANG

De keuze voor plantaardig voedsel, met liefde - liefst biologisch en zeker lokaal - geteeld en met zorg bereid, want dieren zijn onze vrienden, en je doodt je vrienden niet. Je laat je vrienden evenmin in onwaardige omstandigheden leven. Kortom: de hele agro-industrie mag op de schop, we helpen onze boeren om opnieuw de stewards van het land te worden, de vissers om de stewards van de zee te worden, zoals ze origineel waren.

VREDE, TE BEGINNEN BIJ INNERLIJKE VREDE

De keuze voor vrede in plaats van oorlog spreekt voor zich, omdat oorlogen in het verleden bijzonder levensvernietigende keuzes zijn gebleken.

HET BESEF DAT WE GENOEG ZIJN, DAT ER GENOEG IS VOOR IEDEREEN EN WE ONS GEEN SCHAARSTE MOETEN LATEN AANPRATEN

Stel je een leven zonder reclame voor, zonder die continue stroom aan verhalen die je wijsmaken dat je van alles mist zonder product x of dienst y. Hoe zou dat je consumptiepatroon beïnvloeden?

Hoeveel tijd zou er vrijkomen om je bezig te houden met iets anders dan werken om die spullen of diensten aan te kunnen kopen?

Onszelf minder druk opleggen om te consumeren en minder 'druk doen': wat zou ons DAT opleveren aan levenskwaliteit? Heel wat.

In 'uitdagende tijden' is rustig blijven bovendien cruciaal, zodat we minder vaak reageren vanuit onze reptielenbreinpatronen en we vaker vanuit bewustzijn ageren.

Als individu kan je leren je zenuwstelsel tot rust te brengen, zodat je meer gaat resoneren MET wat je energie geeft en je je minder moet afzetten TEGEN wat energie ontneemt: zo kan je vlotter FLOW ervaren, een natuurlijke zijnsstaat waarvan jij je vandaag misschien afgesneden voelt?

Stel dat we DAT leren als collectief, als maatschapwij...

Dan gaan we leven vanuit VERTROUWEN, in plaats van controle.

Dan plaatsen we RUIMTE boven regels. En verwachten we VERANTWOORDELIJKHEID van elke deelnemer aan het speelveld.

In zo'n omgeving kan MOED het overnemen van schuld, angst en gevoelens van machteloosheid.

Als dat geen opportuniteit is...

Afhankelijk van ons wereldbeeld kiezen wij een strategie die bijdraagt aan wat wij als 'een goed leven' beschouwen. Ons mensbeeld wordt bepaald door ons wereldbeeld. Ons hele concept van identiteit - ego - is er dus op gebaseerd.

Beseffen dat jouw wereldbeeld niet het enige wereldbeeld is en dat elk mens 'een goed leven leiden' en 'een goed mens zijn' anders invult, dat jouw manier misschien haaks staat op die van een ander mens, kan voor meer begrip zorgen als jij je ergert aan hoe 'de Ander' zich gedraagt.

Test hier jouw wereldbeeld en vergelijk het met dat van mensen rondom jou...

Praat erover met elkaar: ga de dialoog aan, durf het hebben over de verschillen in visie en hoe die de diversiteit binnen het geheel helpen verhogen en daardoor de antifragiliteit ervan versterken.

Voor je met andere ogen kan leren kijken, helpt het om te begrijpen met welke ogen je vandaag kijkt. Vandaar het belang van het kennen van je eigen wereldbeeld.

Vervolgens is zicht krijgen op hoe jij je gedraagt belangrijk. Zowel vanuit je eigen perspectief, als vanuit het perspectief van anderen.

Zicht krijgen op je eigen patronen, daar helpt een therapeut of psycholoog je bij, net als sommige coaches.

Het kan een wereld van verschil maken wanneer jij jouw reactieve patronen herkent en erkent of minstens beter kan plaatsen. Of wanneer blinde vlekken - al wat je belemmert in het leven - zichtbaar worden voor jou. Strategieën aanleren om daar vanaf nu anders mee om te gaan, is een absolute gamechanger.

Niet dat je dan een 'beter' mens wordt - dat zou impliceren dat je vandaag een slecht mens bent en dat zal je mij niet horen zeggen - maar het verruimt de opportuniteiten die je ziet in je leven wel aanzienlijk.

Deze boeken en therapievormen inspireren je vast. En ze zijn maar het topje van de ijsberg...

Schematherapie

Patronen doorbreken - Negatieve gevoelens en gewoonten herkennen en veranderen van Hannie Van Genderen, Gitta Jacob en Laura Seebauer of het stappenplan

ACT

Act in balans | doen wat werkt voor jou in een maakbare wereld van Denise Matthijssen en Els de Rooij

Cognitieve gedragstherapie

Beter in je vel met cognitieve gedragstherapie van Dr Stephen Briers

Al gemerkt hoe in een materialistische maatschappij die consumeren en 'het individu' vooropstelt mensen elkaar als concurrent beschouwen, zelfs als ze 'collega's' van elkaar zijn in eenzelfde organisatie?

Waarom toch?

Waarom geloven wij massaal één specifiek narratief dat ons wijsmaakt dat het in het leven ieder voor zich is, terwijl wij voor letterlijk ALLES interafhankelijk van elkaar zijn?

En niet alleen van andere mensen, van AL wat met ons samenleeft op deze mooie planeet: bomen, dieren, planten, schimmels, bacteriën, zeeleven, ...

Hoe sneller we beseffen dat we interafhankelijk zijn van al wat leeft, hoe sneller we zullen evolueren naar een benefit mindset:

Bron: Ash Buchanan

Zorg voor anderen en zelfzorg zijn dan namelijk 'gedeeld eigenbelang'...

Binnen een benefit mindset kunnen we ook ophouden

met settelen voor onze GEVREESDE toekomst

- geleid door angst en twijfel, schuld en schaamte -

en in plaats daarvan voluit

onze GEDROOMDE toekomst realiseren,

gedreven door liefde voor het leven zelf...

​​

Met andere ogen leren kijken naar je keuzes, kan je ook invullen als 'kijken vanuit een ander perspectief dan je gewend bent'.

Dat begint met je te realiseren dat er meerdere perspectieven bestaan, net zoals er meerdere wereldbeelden bestaan.

En dat jouw perspectief wellicht verschilt van dat van andere mensen. En dat dat perspectief nog meer verschilt van dat van andere levende wezens zoals planten, bomen en dieren.

Bijzonder toch, hoe wij mensen voor waar zijn gaan aannemen dat wij superieur zijn tegenover al dat ander leven, waarvan we zelf afhankelijk zijn voor ons eigen overleven...

Hoe ontwikkel je hier meer bewustzijn op?

• Vraag je als man volgende keer eens af hoe het voor een ander gender zou kunnen zijn
• Vraag je als mens eens af hoe het voor een egel zou zijn
• Vraag je als gezonde, volwassen, witte mens eens af hoe het voor een kind van kleur met een beperking zou zijn
• Vraag je eens af wat het perspectief van een religieus persoon zou zijn als je zelf atheïst bent; of andersom...
• Of stop gewoon met jezelf als het centrum van het universum te zien 😉

Door mild te kijken naar de verschillen in perspectieven én het gedrag dat daarvan het gevolg is, kantelt er veel...

Denk situaties om en vraag jezelf af: "waarvoor zou het probleem waarmee ik op dit moment geconfronteerd word in mijn leven een oplossing kunnen zijn?"

Die gouden kooi waarin jij zit die niet goed meer voelt, zou zomaar een uitnodiging kunnen zijn om meer tijd met je gezin door te brengen, ZONDER schuldgevoel.

Die slechte evaluatie is misschien een uitnodiging om je eindelijk uit te spreken over jouw talenten die onvoldoende gezien worden?

Op wie wacht je nog om dat op te pakken?

Want of jij nu een gebrek aan iets ervaart, dan wel een teveel: iets in jou roept je op om iets te veranderen.

Het dominante narratief in de media rond 'werk' en hoe mensen werk beleven, is in 2025 een weinig verbindend, laat staan motiverend verhaal: van langdurig zieken die weggezet worden als werkweigeraars tot beschuldigingen van profitariaat door zelfstandigen: allemaal verhalen doorspekt met fictieve tegenstellingen, statuutblindheid en jobshaming.

En woorden creëren werelden!

Dat maakt dat vooral creatieve, zorgzame, mens- en sfeergerichte profielen, mensen die sterk zijn in verbinden en associatief denken, massaal opbranden, omdat ze de manier waarop ze vandaag moeten werken eerder als LAST dan als lust ervaren.

Vaak zonder te beseffen waaraan dat écht ligt, tillen ze  de schuld voor dat ongemakkelijk gevoel op eigen schouders; daardoor verliezen vooral de meest bevlogen en betrokken professionals bakken energie, waardoor ze ofwel uitvallen, ofwel blijven vasthouden aan niet-passende functies, rollen en contexten, bij gebrek aan perspectief...

De extreem lineaire, procesgerichte, mechanische manier waarop wij 'arbeid' vandaag nog steeds definiëren én de structuren waarbinnen we dat doen, helpen niet bepaald om dat patroon te keren.

Maar laten we het toch proberen...

Hoezo, werkgever en werknemer?

Is het jou bijvoorbeeld al opgevallen hoe misleidend de termen 'werkgevers' en 'werknemers' zijn? Ze klinken als tegengestelden en zo gesteld zit er een machtsverhouding in - je mag blij zijn als 'werknemer' dat je werk 'krijgt' van de 'werkgever' - terwijl ze in het echte leven interafhankelijk van elkaar zijn en niet zonder elkaar kunnen.

Beide partijen hebben immers een vraag en een aanbod. Ze staan 'in relatie' tot elkaar op basis van gelijkwaardigheid. Dat lijken nogal wat mensen te vergeten, aan beide kanten.

Professionele relaties vormen een werkend en levend systeem, onderdeel van weer grotere levende systemen

Stel dat we die 'separatie' tussen werkgevers en werknemers afschaffen en vanaf nu de wederkerigheid binnen de relatie tussen die twee centraal zouden zetten: hoe anders zou samenwerken er dan kunnen uitzien?

Wie zoekt naar meer autonomie en zingeving in werk – en tegelijkertijd collegialiteit en ondersteuning van anderen wenst – is hier op de juiste plek om meer te ontdekken over alternatieve samenwerkingsvormen.

Het kan ook anders in 'klassieke bedrijfsstructuren', maar dan is er wel nog wat werk qua bewustmaking.

Dat zoveel mensen uitvallen, is immers geen 'bedreiging voor de economie', wel 'een opportuniteit' om eindelijk eens 'die economie' ten dienst van het leven te stellen in plaats van andersom.

En om samenwerkingsvormen- en plekken te creëren waarin mensen floreren en elkaar aanvuren, in plaats van opbranden...

We weten vandaag heus op welke manieren dat anders kan; onderzoek en goede voorbeelden genoeg in de wereld.

We moeten het alleen durven DOEN.

Zullen we beginnen bij het begin? Wat zou zo'n perspectief betekenen voor het proces van matchmaking, dat wij solliciteren noemen?

Nieuwe definitie van solliciteren

Wat doet het met jou om er op die manier naar te kijken? Voel je weerstand of opluchting?

Hoe anders zou jij je in een sollicitatieproces gedragen als kandidaat, uitgaande van deze definitie?

En als persoon die een 'mede-werker' zoekt?

​

Reon Brand, 'futurist' bij Philips en geïnterviewd door Re-story, distilleerde in 2019 al volgende vier toekomstperspectieven:

1. Sentiocentrisme waarbij menselijke intelligentie het hoogste goed is
2. Anthropocentrisme waarbij menselijke vooruitgang het hoogste goed is
3. Resourcecentrisme waarbij duurzame welvaart centraal staat
4. Ecocentrisme dat biodiverse ecosystemen en regeneratie vooropstelt

Die vierde piste, één van transformatie en regeneratie sluit mooi aan bij hoe ik 'kantelen van ego naar eco' invul, maar vorm vooral je eigen visie:

Rethinking value - Reon Brand

We beseffen het nog te weinig, maar economisch denken domineert ons hele bestaan: het lijkt wel IN ons DNA geslopen....

Niet enkel reduceren wij ons leven - en daarmee onszelf - daardoor zonder veel weerstand tot 'economisch middel', ook de politiek wordt volledig gestuurd door dat dominante economisch narratief. Dat zou op zich nog een bewuste keuze KUNNEN zijn, ware het niet dat wat wij vandaag beschouwen als 'enig mogelijk economisch narratief' - het kapitalisme of zijn communistische tegenhanger - allesbehalve 'de enige' zijn: er bestaan veel meer perspectieven op economie, op 'hoe wij ons huishouden als samenleving' best beredderen.

De visie die Kees Klomp ontwikkelde rond 'de betekeniseconomie', of Kate Raworth's 'donut economy'-model en deze Graham Boyd benaderen de economie bijvoorbeeld vanuit een heel ander perspectief: in deze modellen staat economie opnieuw ten dienste van het leven, in plaats van andersom.

De term 'betekeniseconomie' is gebaseerd op het beginsel dat de mens ten diepste een zin-zoekend wezen is en geen nuts-maximaliserend wezen zoals de mainstream economie beweert.

Zin kan alleen gevonden worden door het eigenbelang te overstijgen, door van betekenis te zijn voor anderen. (Kees Klomp pg 139)

Een mogelijk gevolg van zo'n ander economisch narratief zou een evolutie van het antropoceen - ons huidig tijdperk, waarin de mens zichzelf beschouwt als 'ruler of the world' en die wereld volledig naar zijn eigen hand zet, ook als dat tot de vernietiging van zichzelf kan leiden - naar het symbioceen kunnen zijn: een tijdperk waarin de mens als integraal onderdeel van wat wij vandaag als 'natuur' omschrijven én technologie in balans samenleven en elkaars bestaan verrijken. Simpelweg omdat het veel minder strijd vraagt om MET het leven te bewegen, in plaats van ertegenin te gaan.

Een hoopvol perspectief, toch?

Hoopvolle perspectieven zijn bijzonder welkom in dit tijdsgewricht, want vandaag moeten we naast ecologische rampspoed nog met een andere factor rekening houden: artificiële intelligentie of AI wordt op volle kracht op onze maatschappij losgelaten.

Misschien verdwijnt slechts 10% van de jobs door de komst van AI, maar vast staat dat 100% van wat wij 'werk' noemen - en ons toelaat te voorzien in ons levensonderhoud - hierdoor beïnvloed zal worden...

Hoe die AI-transitie gaat verlopen? Geen mens die het vandaag kan voorspellen, pun intended.

Maar dat deze transitie weer nieuwe vragen, ethische uitdagingen én opportuniteiten met zich meebrengt, nu en in de toekomst, DAT staat wel vast:

• Zullen wij 'human being' en 'human doing' misschien eindelijk beter in balans krijgen?
• En als we niet meer MOETEN werken, hoe gaan wij drukverslaafde mensen de vrijgekomen tijd dan wél invullen?
• Hoe gaan we in ons levensonderhoud voorzien, als dat misschien niet meer via 'kenniswerk' moet?
• Zullen we 'human' en 'artificial' uit elkaar kunnen houden?
• Wat maakt eigenlijk dat we dat zo belangrijk vinden?
• Zou 'meer zijn' en 'minder doen' ook een positief effect kunnen hebben op klimaatverhitting? Of zit het energieverbruik van datacenters daarbij te zeer in de weg; of vinden we daar ook nog oplossingen voor?

Ik ken de antwoorden evenmin als jij.

Gelukkig zijn er mensen die zich ontfermen over de ethische impact van de uitrol van AI op de wereld. Het is ons niet gevraagd of we artificiële intelligentie wilden; we kunnen wel bewust kiezen hoe we ons ertegenover verhouden.

Verander JOUW wereld, begin bij jezelf

Kantelen van ego naar eco begint altijd bij jezelf, vanbinnen, via vaardigheden die jij kan ontwikkelen, van binnenuit:

Klik op het beeld voor een Nederlandstalige vertaling.

Deze community op LinkedIn houdt zich in Vlaanderen bezig met inspireren rond deze IDG's of inner development goals waarbij

1. ZIJN staat voor de relatie tot jezelf, je innerlijk kompas
2. Denken staat voor je cognitieve kwaliteiten en vaardigheden, nodig voor je kritisch denkvermogen
3. Verbinden staat voor  verbinding met anderen en de wereld rondom ons maken, bijvoorbeeld door waardering te voelen voor al wat leeft
4. Samenwerken gaat over sociale- & communicatievaardigheden
5. Handelen tenslotte gaat over de mate waarin je verandering kan sturen

Zo bekeken hebben we meer impact op onze toekomst dan we denken want al deze vaardigheden kunnen we ontwikkelen...

Wie zich vragen begint te stellen bij de beperkte keuzemogelijkeden die ons vandaag tijdens ons leven worden aangeboden, wordt vandaag bestempeld als 'individu in crisis dat moet genezen worden'.

Maar is het niet juister om te zeggen dat we vooral een COLLECTIEVE CRISIS VAN  VERBEELDING beleven, als gevolg van hoe we onze samenleving én economie hebben ingericht?

En is het dan niet heel normaal dat zoveel individuen verlangen naar SAMEN ontwaken UIT die crisis? Hoe pittig dat proces ook is?

Is het dan niet eerder een opportuniteit, dat zoveel mensen uitvallen en hun lichamen schreeuwen om iets anders?

Durven we nog ZELF met alternatieven komen, onze gedroomde toekomst verbeeldend en verwoordend, en als het even kan ook 'belichamend'?

Het is mijn ervaring dat mensen in een veilige omgeving wél 'met andere ogen kunnen kijken' en wél durven twijfelen. Durven 'falen' ook, want in een veilige context heet dat 'leren'.

Niet-weten kan dan in rust en veiligheid omarmd worden en oordelen kunnen in zo'n context transformeren, omdat in een veilige omgeving zowel de strijd, het vechten met als het willen vermijden niet nodig zijn.

Waar echte veiligheid is - afwezigheid van dreiging én aanwezigheid van verbinding - groeit het potentieel voor onvoorwaardelijke liefde. Liefde voor onszelf, elkaar en AL WAT LEEFT.

Misschien is de tijd van Shambalian warriors nu eindelijk aangebroken, zoals Joanna Macy zo mooi stelt. En hebben we mensen nodig die ons helpen om te zien hoe datgene waarvan we vrezen dat 'het niet anders kan' heus WEL anders kan.

En ook DAAR zie ik voorbeelden van op wereldvlak.

Kijk maar 'ns naar deze SIMPOL-beweging en de suggesties die zij doen om ons uit de impasse van apathie te krijgen die politici vandaag ervan weerhoudt om moedige beslissingen te durven nemen rond globale uitdagingen.

Naast de gekendste vorm van ondernemerschap bestaan er nog andere manieren om ondernemerschap op te nemen, te tonen en in de wereld te zetten. Wat dacht je van intrapreneurschap en innerpreneurschap?

• Missiegedreven mensen gaan vroeg op laat op zoek naar hun IKIGAI en doen dat VOORBIJ het individuele perspectief
• Zinzoekers & leefwereldverbeteraars zoeken ACTIEF naar manieren om hun talenten en waardenkader optimaal af te stemmen op wat zij geloven dat de wereld nodig heeft
• Wanneer missiegedreven mensen zich verenigen, bouwen ze samen aan een missiegedreven maatschappij

WAT je precies doet, is ondergeschikt aan HOE je het doet: elk mens kan in elke rol en in elke sector mee het verschil maken.

Dit soort van 'professioneel ontwaken' neemt overal toe in de wereld en resulteert in:

• mensen die bewust afscheid nemen van een gouden kooi, of die zo'n gouden kooien grondig 'verbouwen',
• mensen die niet langer toxisch gedrag en koloniserend denken pikken: niet van anderen en nog minder van zichzelf,
• mensen die bouwen aan meer relationele intelligentie
• nieuwe vormen van samenwerken, zoals commons of coöperatieven

Contacteer me met je vragen hierover en vind op Reclaim work nog meer inspiratie rond hoe jij jouw tijd en energie kan reclaimen.

Vandaag vullen we de waarde van werk fundamenteel anders in:

• Zo blijkt de keuze om zelfstandig te worden vaak anders gemotiveerd dan de meeste niet-zelfstandigen denken
• 'Leven om te werken' wordt steeds meer vervangen door 'werken om te leven', zeker nu de pensioenleeftijd werd verhoogd en mensen mini-sabbatperiodes inlassen tijdens hun beroepsactieve jaren
• Tijdens de covidpandemie werden we ons heel bewust van welk type werk écht levensondersteunend is
• Vooral wanneer je NIET kan of mag werken, wordt het voel-en tastbaar op welke manier 'werk' bij KAN dragen aan je levenskwaliteit; of net niet, als je leeft van vakantie naar vakantie bijvoorbeeld...
• Daarom is het belangrijk om 'werk' - en onze tijd - te reclaimen voor wat het OOK KAN zijn, zoals expert Kristel Maasen van RECLAIM WORK het stelt
• zodat zo snel mogelijk de afscheiding tussen 'betaald werk' en 'zorgtaken' die lijkt toe te nemen op de schop kan

Wie nooit z'n volledig potentieel kan tonen in een passende omgeving, wie amper zichzelf mag zijn in relaties, verliest niet enkel energie, maar ook zelfvertrouwen:

• taken uitvoeren of rollen opnemen die niet aansluiten bij jouw natuurlijke aanleg, geeft weinig voldoening, waardoor je beroepsZEER ervaart
• Als het tempo waarop je leeft of werkt niet aansluit bij jouw natuurlijke ritme, raak je over-of onderprikkeld en ontbeer je flow, een belangrijke bron van levenskracht
• Als het gedrag en de keuzes van mensen in jouw omgeving niet aansluiten bij jouw waardenkader, voel jij je onveilig en ga je je aanpassen, waardoor je jezelf op termijn niet meer herkent

Zo gaat ontzettend veel talent 'verloren'.

Dat kan gelukkig anders.

Laat me weten waar jij tegenaan loopt...